Annemarieke Verheij - 18 Juni 2015

De Kwakel - Fotograferen zit Annemarieke Verheij in de genen. Haar Nikon camera gaat bijna altijd overal mee naartoe. Onbewust kadert ze haar omgeving in fotoformaat 10x15. Als er activiteiten zijn in haar woonplaats is ze erbij om alles vast te leggen. Vorige kandidaat Joost Klootwijk wil haar vragen wat ze met al haar foto’s gaat doen.

‘Ik fotograaf al van jongs af aan. Mijn opa was beroepsfotograaf en ook mijn ouders fotograferen veel. Toen het digitale tijdperk begon, ging ik nog meer fotograferen. Ik vroeg me ook af wat ik met al die foto’s moest. In 2008 ben ik begonnen met een website. In eerste instantie fotografeer ik voor mezelf. Ik vind het belangrijk dat ik er een goed gevoel van krijg en het is een manier om je wandeling of reis te herbeleven door de ogen van de camera. Maar ik vind het een groot compliment als er mensen naar kijken. Volgens de statistieken zijn dat er meer dan tienduizend per jaar.’

Je fotografeert ook activiteiten in De Kwakel?
‘Ik ben achttien jaar geleden met mijn tweejarige zoon uit Amsterdam naar De Kwakel verhuisd. Er wordt hier veel feest gevierd. Dat was weer eens wat anders om te fotograferen dan landschappen. En zo leerden we gelijk meer mensen kennen. Voor een import-Kwakelaar heb ik het gevoel dat ik redelijk ingeburgerd ben. Ik ga niet op vakantie in de week van de kermis. Samen met Dirk Plasmeijer ben ik de vaste fotograaf voor het feestcomité. Hij fotografeert de groepen en ik de koppies. Twee keer per jaar wordt er een mooi magazine gemaakt. Er gaat veel tijd in zitten. Terwijl anderen hun roes gaan uitslapen, begint het voor mij pas. Ze willen toch de volgende dag de foto’s bekijken. Ik ben zes tot acht uur bezig met uitzoeken en bewerken.’

Gebruik je photoshop om de foto’s mooier te maken?
‘Ik fotografeer in raw. Dat betekent dat ik mijn foto’s niet rechtstreeks kan plaatsen. Ik moet ze digitaal ontwikkelen. Ik gebruik photoshop om de foto netjes te maken. Om de horizon recht te zetten of een takje dat storend is weg te halen. Ik heb er geen geduld voor om er een heel kunstwerk van te maken. Ik maak geen foto’s van mensen die dronken zijn of op een andere manier in verlegenheid gebracht kunnen worden door mijn foto. Je mag mensen fotograferen in een openbare ruimte, maar als iemand bezwaar maakt, moet ik hem weghalen. Ik vind kinderen leuk, maar vraag eerst toestemming aan de ouders. Het ligt gevoelig en daar probeer ik rekening mee te houden.’

Je fotografeert ook landschappen?
‘Ik ga vaak wandelen met mijn camera. Ik heb een Nikon en bescherm hem met mijn leven. Ik wil geen tas vol lenzen bij me hebben. De fotograaf maakt de foto’s. Ieder weekend ga ik een dag op pad. Ik loop per week zo’n veertig kilometer. Landschappen geven mij rust en het is makkelijk fotograferen. Ik ben gek op de natuur in Zuid-Limburg. Mijn plan was om van de zomer met de scooter op vakantie te gaan. Helaas heb ik mijn duim gebroken. Daardoor kan ik geen scooter rijden en je hebt toch twee handen nodig voor een camera van twee kilo. Dus dat wordt aanpassen.’

Wat is je mooiste foto?
‘Als kind had ik een doos met kleurpotloden waar de Matterhorn op stond. Tien jaar geleden, ben ik daarheen gegaan. Het was heel mooi weer, dus ik had geluk. Dat is een van de weinige foto’s die ik zelf gemaakt heb, die in de woonkamer hangt. We zijn naar Dubai geweest, dat vond ik ook heel bijzonder om te kunnen fotograferen. Maar je hoeft niet altijd ver, hier is ook veel moois te zien. Ik denk dat ik het Egeltjesbos al zeshonderd keer op de foto heb gezet. Ik ben me niet meer bewust dat ik continue rondkijk. Ik kader mijn omgeving in 10x15. Ik kijk mijn foto’s onderweg niet terug. Ik weet eigenlijk al welke foto’s ik blij van word.’

Heb je nog andere hobby’s?
‘Ik spaar smurfen. Toen ik een kleuter was, kregen we bij het tanken bij BP een smurf. Samen met mijn broer heb ik die gespaard. Ik heb de mijne altijd gehouden. Nu heb ik 340 exemplaren. Ik combineer mijn twee hobby’s. Ik fotografeer de smurf op locatie. Soms heb ik een idee voor een foto. Dan ga ik op internet zoeken en bestel ik ze in China of Engeland.

Wat voor werk doe je?
‘Ik werk 32 uur bij de gemeente Amstelveen op de afdeling Vergunning en Handhaving. Het is heel afwisselend werk. Verder doe ik vrijwilligerswerk. Ik help regelmatig in de kantine van het dorpshuis en bij KDO ben ik ook bijna iedere zaterdag in de kantine te vinden. Er wordt veel gedaan in het dorp en daar wil ik mijn steentje aan bijdragen. Ik heb fybromyalgie, dus ik moet goed luisteren naar mijn lichaam. Soms moet ik nee zeggen. Ik probeer te genieten van alles wat wel kan. Het vinden van de juiste balans gaat steeds beter.’

Wie wil je als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Edward Verburg. Ik vraag me af of hij nog een leven naast het dorpshuis heeft. Hij was aangenomen als beheerder van het dorpshuis. Door het onverwachte overlijden van Piet Kas stond hij er ineens alleen voor. Ik wil hem vragen hoe hij die tijd ervaren heeft en welke plannen hij heeft voor de toekomst.’

(Bron: 18-6-2015, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)