Ben Plasmeijer - 01 maart 2018

De Kwakel - Ben Plasmeijer zet zich met de Stichting De Kwakel Toen & Nu in voor het heden en verleden van zijn dorp en het dorpsleven. Vorige kandidaat Sabine van Eijk vraagt zich af hoe hij daartoe gekomen is.

‘Het is terloops begonnen. Ik werkte bij Pouw Rozen met de vrouw van Johan van Dijk. Ze vroegen mij informatie over De Kwakel, want zij konden via google niets over De Kwakel vinden. Toen zei Johan: dat gaan we veranderen en hij is een website begonnen. We hebben Ben Voorend erbij betrokken om teksten te schrijven en de fouten eruit te halen. Mijn broer Dirk is erbij gekomen. Hij is archivaris en fotograaf. Dat resulteerde erin dat we stencils gingen uitbrengen. De mensen kregen een map en elk jaar kregen ze tien bladzijden over Kwakelse gebeurtenissen. Later werden dat boekjes, die konden ze ook in de map stoppen. In 2006 hebben we er een officiële stichting van gemaakt.’

Hebben jullie voldoende materiaal?
‘Materiaal genoeg. We zijn begonnen met gezinsfoto’s. Daarna hebben we alle tweelingen uit De Kwakel op de website gezet en er staan zo’n vijfhonderd trouwfoto’s vanaf 1900 op. Als ik ergens kom, willen mensen graag hun verhaal kwijt. Pas ontmoette ik toevallig een 94-jarige vrouw die in De Kwakel had gewoond. Daar ben ik bij op bezoek geweest, dat is geweldig. Ze had foto’s die ik nog nooit had gezien. Het is een soort schat die je dan vindt. Het gaat niet alleen om de mensen die erop staan, maar de mensen eromheen zijn net zo interessant. Het is de kunst om te achterhalen wie dat zijn.’

Wat was jullie motivatie om de stichting op te zetten?
‘Alles behouden voor de toekomst en doorgeven aan onze nazaten, dat was de beweegreden. Er zijn veel oude verhalen en krantenknipsels. Veel moet worden overgetypt in Word, dat lukt niet om zelf te doen. Toen hebben we een oproep gedaan of iemand dat voor ons wilde doen. Dat heeft ons veel werk uit handen genomen. Voor mijn vijftigste had ik nog nooit een computer aangeraakt. Nu doe ik er alles mee. Het is moeilijk in te schatten hoeveel uur ik ermee bezig ben. Ik wilde per se de computer in de huiskamer en niet boven, dan kan ik makkelijker tussendoor wat doen. Ik ben er dagelijks mee bezig. Het is een uit de hand gelopen hobby, dat kun je gerust zeggen, maar het wordt door veel mensen gedragen.’

Jullie organiseren ook Nostalgische avonden?
‘Op 3 maart en 17 maart zijn de Nostalgische avonden. De avonden lopen als een trein. De eerste is al bijna uitverkocht. Er komt zo’n 160 man. De allereerste keer verkochten we geen kaarten. Toen zat er 220 man in het Dorpshuis en er stonden er nog vijftig voor de deur. Ze mochten echt niet naar binnen vanwege de veiligheid. We hadden de deur op slot gedaan. Ik was bang dat ze de ramen zouden inslaan. Daarna zijn we twee avonden gaan houden, zodat iedereen de kans had om te komen kijken. We nodigen altijd de burgemeester en het gemeentebestuur uit. Sponsoren krijgen gratis kaartjes, maar betalen soms toch. Een kaartje kost vijf euro.’

Komen er nog nieuwe rubrieken bij op de website?
‘De Lintjesdragers wordt een nieuwe rubriek over Kwakelaars die een lintje gekregen hebben. De Indiëgangers komen er nog op met mooie foto’s en verhalen. Zij zijn inmiddels allemaal overleden. We hebben een rubriek Kwakelaars in den vreemde; ook in het buitenland bezoeken mensen onze website. In 2011 hebben we meegedaan met de wedstrijd De geschiedenis online prijs. Mensen konden op ons stemmen. De laatste vijf werden uitgenodigd. We hadden overhemden met ons logo erop laten drukken en zijn alle vier naar Den Haag gegaan. Laten we nou tweede worden. Daar zijn we erg trots op. De winnaar kwam uit een dorp van veertigduizend inwoners met vijftig medewerkers. Wij zijn met vier bestuursleden waarvan drie een volledige dagtaak hebben uit een dorpje van vierduizend inwoners.’

Heeft u nog andere bezigheden?
‘De Kwakel heeft een bloeiend verenigingsleven en er zijn overal vrijwilligers nodig. Bij KDO heb ik vanaf mijn vijftiende in het jeugdbestuur gezeten. Nu ga ik altijd met het eerste mee en is het mijn taak om sponsors te werven. Dat doe ik ook bij de KBO, de ouderenbond waarvan ik voorzitter ben. Verder ben ik drager bij begrafenissen. Ik wil graag wat voor mensen betekenen. Ik ben op en top een Kwakelaar en zal hier altijd blijven wonen. Het is een fijn volk. We doen alles met elkaar en voor elkaar.’

Wie wilt u als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Arjen Vlasman. Hij is bedrijfsleider bij De Ruiter. Ik wil hem vragen hoe hij het vindt om vanuit ons kleine dorpje de grote Russische landen te bezoeken om zijn beroep uit te voeren?’

(Bron: 1-3-2018, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)

** Kleine retificatie: Ben en mijn vrouw waren bij Pouw collega's en hebben nadien contact met elkaar gehouden. Ten tijde van het ongeval was Ben al met pensioen en werkte zij al ergens anders. Bij het geleende matariaal zaten de ordners van Andre Winter.
Mutatie Johan v Dijk