Bob de Jong - 29 maart 2007

DOOR: SAMIRA FIESLER DE KWAKEL - Elke week wordt een Uithoornaar of Kwakelaar door het Witte Weekblad geïnterviewd. Hij of zij nodigt zelf een opvolger uit en bedenkt de eerste vraag. Vorige week nodigden Wout en Anneke van Tol Bob de Jong uit. Bob is geboren en getogen in De Kwakel. Hij is 23 jaar, woont nog bij zijn ouders en heeft een vriendin. Bob is hovenier en heeft sinds drie jaar een eigen bedrijf. Daarnaast heeft hij een druk sociaal leven en is hij vorig jaar naar de Filippijnen geweest om vrijwilligerswerk te doen. Wout en Anneke willen van hem weten hoe hij het met zijn drukke werkzaamheden voor elkaar krijgt om een druk leven te leiden naast zijn werk.
Daarnaast willen ze graag weten waarom hij interesse in het buitenlandproject heeft.

Op de eerste vraag antwoord Bob:

"Ik heb inderdaad een druk leven. Vooral in het voorjaar heb ik het erg druk als hovenier. Dan is het wel eens lastig om vrije tijd te hebben, maar ik probeer om toch drie keer per week te voetballen en vrijdagavond na het voetballen gezellig met vrienden wat tijd door te brengen. Omdat ik een eenmanszaak heb gebeurt het wel eens dat ik er niet aan toe kom om te gaan sporten; in deze tijd, als het in de avonden langer licht is, werk ik soms tien uur per dag en toch wel zes dagen per week. In de winter heb ik het minder druk. Ik ben van mening dat, hoewel ik graag hard werk, ik ook tijd voor mezelf moet hebben en voor mijn vrienden. Daarvoor maak ik graag tijd en ik ga zaterdag nog wel eens een paar uurtjes slapen en vervolgens nog even stappen.

Het leven bestaat niet alleen uit werken, wat mij betreft. Wat het project in het buitenland betreft waar ik vorig jaar ben geweest, ik wilde altijd al iets van de wereld zien. Een echte lange wereldreis is lastig als je voor jezelf werkt, maar vorig jaar zag mijn moeder een oproep in een blad. Ik had van twee vriendinnen begrepen dat zij het super vonden om vrijwilligerswerk te doen in een ander land en dat leek mij ook wel wat. In die oproep zochten ze jongeren om naar My Cebu te gaan, een plaats op één van de Filippijnse eilanden. Dit was een reis van achttien dagen. Het klonk heel goed en ik heb gereageerd en werd voor een gesprek uitgenodigd. Uiteindelijk ben ik met dertig andere mensen erheen gegaan en behalve dat we daar gewerkt hebben, konden we ook zien hoe andere mensen leven. Dat was een ervaring op zich. Overigens waren mijn vrienden wel verbaasd dat ik dit ging doen, maar ze vonden het ook heel leuk voor me."

Waar bestond het werk uit dat jullie deden?

"De ene helft van onze groep hielp mee twee huizen te bouwen en de andere groep hielp in het weeshuis. Ik bouwde aan het huis. Maar dat zijn geen huizen zoals bij ons, het zijn eenvoudige, kleine hutten zonder ramen. We werden heel gastvrij door de bevolking ontvangen en de hele reis heeft op mij grote indruk gemaakt. Wij hebben het in Nederland ontzettend goed en vooral de eerste twee weken nadat ik terug was moest ik echt weer even omschakelen. Het project is overigens nog niet voltooid, want binnenkort gaat er een nieuwe groep heen. Het mooie was trouwens dat er in november ook mensen vanuit de Filippijnen naar Nederland kwamen. Ze logeerden bij verschillende mensen thuis en ook bij ons. Er was een jongen bij van 27 die zijn ogen uitkeek in Nederland. Hij was verbaasd dat er overdag bijna geen mensen op
straat waren en heeft een halfuur uit het raam gehangen, terwijl wij eerst niet wisten wat hij nou precies zag. Op de Filippijnen leven mensen de hele dag op straat."

Je hebt een eigen bedrijf, kun je daar iets over vertellen?

"In augustus bestaat mijn bedrijf drie jaar en een eigen bedrijf is iets wat ik echt heel graag heb gewild. Toen ik vijftien was kwam ik erachter dat ik graag met mijn handen werkte en graag in de tuin bezig was. Die combinatie zorgde ervoor. dat ik hovenier wilde worden. Ik ben toen de opleiding gaan vol- gen en werkte vervolgens op zaterdag bij een hovenier, waar ik later vast ging werken en ook stage heb gelopen. Na een jaar voor een baas gewerkt te hebben, had ik het plan een eigen bedrijf op te zetten en zo ben ik begonnen. Ik had wat gereedschap, ging naar de Kamer van Koophandel en ben begonnen. In principe had ik nog niet vee,l maar wel voldoende om te beginnen. Net als andere bedrijven heb ik meer dan genoeg werk en zoals het er nu naar uitziet wil ik graag als eenmanszaak blijven werken. Ik werk tegenwoordig overigens wel vaak samen met een andere hovenier. Het leuke aan het vak vind ik het eindresultaat. Het is mooi om iets te maken, maar als het klaar is kan ik er echt van genieten. Na het ontwerpen en aanleggen van een tuin vragen klanten ook wel of ik het wil onderhouden. In principe kan ik alles maken wat klanten wensen mits de tuin en de ruimte ervoor geschikt is. Het maken en plaatsen van schoeiingen en schuttingen, straatwerk en beplanting is allemaal geen probleem. De meeste mensen komen bij mij via mond-tot-mond reclame en aan de hand van foto's die ik heb gemaakt kan ik laten zien wat ik zoal heb gedaan. Veel van mijn klanten wonen in De Kwakel en Uithoorn, maar enkelen wonen ook wel verder weg."

Kun je iets vertellen over de toekomst?

"Wat betreft mijn werk blijf ik gewoon zo doorgaan. Mijn bedrijf hoeft niet groter te worden; ik werk graag alleen. Ik heb er voor de toekomst nog wel voldoende plannen voor. Daarnaast zou ik best nog eens naar Cebu willen gaan, maar voorlopig is men druk bezig met het zoeken van sponsors, want de geplande reis voor dit jaar kan alleen doorgaan met hulp van sponsors."
Wie wilt je uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat wil je vragen.

"Ik wil graag Maurits Klunder uitnodigen.

Maurits doet veel werk met en voor jongeren. Hij is onder andere bij de jongeren van de kerk betrokken en ik wil hem vragen wat hem ertoe heeft gebracht om zoveel met jongeren te werken. Wat doet hij en waarom?"

Bron: Witte Weekblad tekst:Samira Fiesler - Foto:Patrick Hesse Visionquest.nl