Piet de Jong - 29 Oktober 1998

Elke week wordt een inwoner van de gemeente Uithoorn door het Witte Weekblad geïnterviewd. Deze persoon mag zelf zijn of haar opvolger uitnodigen en de eerste vraag bedenken. Vorige week lieten Maurice Hogerwerf en IIse van Dam weten dat ze graag Piet de Jong wilden uitnodigen. Piet is een
echte Kwakelaar. Hij is getrouwd, heeft kinderen en kleinkinderen. Piet is aannemer geweest maar is
inmiddels met pensioen. Al jarenlang, vanaf het prille begin, is Piet betrokken bij Hobbyclub Fantasy in De Kwakel. Iise en Maurice willen hem vragen welke veranderingen hij in de loop der jaren heeft opgemerkt bij de hobbyclub.

Ketting gesprekken - Jaar ? - Piet de Jong'Eén van de veranderingen is dat we tegenwoordig een bestuur hebben'
De Kwakel - Op de eerste vraag antwoordt Piet: "Via een kennis ben ik er bij de hobby club ingerold. Veel leiders van nu zijn als kind begonnen bij de club en het leuke is dat ze er vaak wel een aantal jaren tussenuit zijn, maar later terugkomen als leider. In de beginperiode van de club was er nog geen bestuur, maar er was wel leiding. We hadden een onderkomen in de oude school, daar hadden we op de bovenverdieping drie lokalen en beneden ook nog twee. Doordat we zoveel ruimte hadden, kon er ook veel meer. We hadden een racebaan en biljarts staan maar dat is later allemaal weggegaan vanwege ruimtegebrek"

Hij vervolgt: "De oudere jongens die bij de club bleven, werden op de leeftijd van dertien, veertien jaar wel eens baldadig en wij stuurden vroeger wel eens kinderen naar huis. Dat komt tegenwoordig niet meer. voor. Ik denk dat het komt doordat we nu maar een kleine ruimte hebben en ze de kans niet krijgen om rottigheid uit te halen, want het is gewoon te druk. Er zijn avonden dat we zestig, zeventig kinderen binnen hebben. Het was vroeger een heel gedoe als we kinderen moesten wegsturen, want dan moesten er brieven naar ouders toe en dergelijke. Stel dat het nu nog eens zou gebeuren, dan gaat er even iemand van ons mee naar ouders, maar ik ga ervan uit dat het niet nodig is. Wat de club zelf betreft is er heel veel veranderd. We moesten alles zelf bij elkaar regelen. We kregen wel gratis hout, dat zaagde ik thuis op maat zodat we ermee konden knutselen.

Het gaat nu allemaal meer georganiseerd dan vroeger. We bedenken nu twee, drie weken van tevoren wat we gaan doen op die vrijdag en daarvoor verzorgen we het materiaal. Soms komt er een gast om uitleg te geven over iets dat we gaan maken. Wij helpen de kinderen dan om het te kunnen maken.
We hebben dames die komen helpen met Fimoklei of met Amerikaanse cakes maken, een andere keer gaan we een avond pannenkoeken maken, en dergelijke. We hebben een grote Stamtafel waaraan zo'n 25 kinderen kunnen werken. Maar als er een paar kinderen geen zin hebben om mee te doen aan de georganiseerde activiteit, mogen ze ook iets anders gaan doen, timmeren bijvoorbeeld. Een andere verandering is dat er, voordat het Hobbyclub Fantasy '83 werd, twee verschillende clubs waren.
Eén voor meisjes en één voor jongens.

Als dat samen gaat, krijg je ook een verandering in activiteiten, hoewel wij er meteen versteld van stonden hoe leuk en goed de meisjes kunnen timmeren en andere jongensachtige hobbyactiviteiten onder de knie hebben. Toen de clubs samengingen, moesten we ook damesleidsters hebben. Dat viel niet mee, maar het is toch gelukt. Dat de meisjes en jongens samengingen, had alles te maken met het feit dat de meisjesclub niet zo goed meer liep. Oorspronkelijk is de hobbyclub ontstaan uit gidsen van de scouting. Een groepje oudere meisjes is toen begonnen met handwerken en andere meisjesactiviteiten. Ze zijn diverse keren van locatie veranderd• en hebben zelfs nog enige tijd achter Ons Huis, het oude dorpshuis, aan de Boterdijk gezeten. In die tijd waren er wel jongens actief in clubvorm. Ze hielden zich bezig met het slopen of repareren van auto's en dergelijke. Onder leiding van kapelaan Baard kregen ze de lokalen van de oude school, dat was een fantastische ruimte. Inmiddels zitten we alweer tien jaar in het huidige dorpshuis. Tijdens de verhuizing moesten de spullen door het bovenraam naar binnen. We waren de eersten die er een plekje hadden."

Hoe bent u destijds bij de club gekomen?
"Als kind ben ik er nooit geweest want ik was al dertig toen de club opgericht werd, maar ik ben er eens gaan kijken om de sfeer te proeven, en tijdens één van die eerste avonden werd al snel aan mij gevraagd of ik even ergens mee kon helpen. Zo rol je erin en ik vond het idee hartstikke leuk. Ik werk graag met kinderen en het maken van werkstukken van hout. Klei en dergelijke vind ik ook leuk. In die tijd was er één jongen op die avonden aanwezig om de contributie te innen. De contributie werd afgedragen aan de Jeugdraad. Dat was een overkoepelende organisatie waaronder ook de scouting viel. Zij verdeelden uiteindelijk de subsidies en dergelijke. Voor de rest was er in die tijd geen echt bestuur van de hobbyclub. Op mijn advies besloten we een bestuur op te richten. Jan,Voorn werd voorzitter en ikzelf werd secretaris.

Na tien jaar ben ik voorzitter geworden omdat Jan ermee stopte en dat heb ik volgehouden tot aan de reünie in 1998. Nu ben ik geen bestuurslid meer, maar nog wel altijd leider. Inmiddels is Cor de Jong - hij is geen familie van mij - voorzitter van de club en dat gaat prima. Gemiddeld hebben we zo'n tien leiders per avond. De leiders zijn doodgewone mensen; oudere leiders zoals ik, maar ook jonge mensen. Er zijn moeders bij die de eigen kinderen op de club hebben en er zijn ook jonge meisjes die graag komen helpen. De jongens die als leiding willen helpen, hebben net als die meiden hele leuke ideeën. Het was voor hen wel even wennen; de eerste keer dat er een jongen met een goed idee kwam, werd tegen hem gezegd dat hij eens een model moest maken en de benodigdheden kon aanschaffen. Wij kunnen dan weer helpen met het maken wanneer de kinderen zelf aan de slag gaan. In eerste instantie zagen ze dat zelf regelen niet zo zitten, maar zo hebben wij het ook altijd gedaan.

Die jonge mensen zijn de toekomst van de club en zij zullen het op een gegeven moment overnemen. Iedereen die met een leuk idee komt aanzetten, kan er ook echt iets mee doen, maar wel even een model maken. Inmiddels is Adri Voorn secretaris en het gaat erg goed met de club. Adri is ook heel creatief. We werken met veel verschillende materialen. We hebben wel krokodillenkoppen gemaakt van pompoenen, ze leken bijna echt. In 1983 zijn we als hobbyclub Fantasy '83 verdergegaan. Wanneer het moeilijk werd met het vinden van leiders, moesten we echt op zoek. Vaak brengen ouders hun kinderen en komen dan het laatste kwartier even kijken, waarbij ze soms al automatisch gaan helpen. Daarnaast zijn er veel jongeren van rond de vijftien die helpen. Zij gaan er vaak weer een paar jaar tussenuit, krijgen verkering en zo, en komen na jaren weer terug bij de club als leiding. De enigen die echt blijven, zijn de mensen boven de veertig."

Hoe oud zijn de kinderen die komen?
"Ze zijn tussen de acht en twaalf jaar en daar zijn we heel streng op. Niet omdat zeven te jong is, maar omdat we al zoveel kinderen per avond krijgen. De hobbyelub is van oorsprong opgericht en bedoeld voor de Kwakelse kinderen. Daarom maken we nooit reclame voor de club. Vroeger kwamen er veel kinderen die aan de overkant van de Amstel woonden. Zij gingen in De Kwakel naar school en hadden daar hun vrienden. Er kwam altijd een clubje jongens lopend daarvandaan naar de hobbyclub.
Wij noemden hen de Amstellanders. Erg leuk was dat. We maken dus bewust geen reclame, want dat is niet nodig; het is elke week druk. Het zou vervelend zijn als we kinderen zouden moeten weigeren."

Jullie organiseren ook een kamp voor de kinderen, kunt u daar iets over vertellen?
"In principe gaan we om het jaar op kamp. Dat hebben we al vanaf het ontstaan van de club gedaan.
In die tijd gingen ze een week weg. Het kamp kostte bijna niets, maar ze moesten wel zelf koken en eten meenemen. Een Kwakelaar met een vrachtwagen zorgde ervoor dat de mensen in De Kwakel allemaal iets gaven, een pak suiker, een kratje appels, brood en dergelijke. Die vrachtwagen ging met de kinderen mee op kamp. Het kostte toen drie kwartjes per dag om met het kamp mee te kunnen.
In principe proberen we steeds ergens anders heen te gaan.

We zijn bijvoorbeeld op Texel geweest, waar we Ecomare hebben bezocht. We zijn in Bakkum en Markelo geweest en zo waren er nog veel meer plaatsen. Die kampen zijn altijd erg leuk geweest.
We doen allerlei spelletjes en met name het milieuspel is erg leuk. Dat is een gecombineerde speurtocht waarbij de deelnemers in aanraking komen met mossen, uilenballen en allerlei ander materiaal uit de natuur. We zijn ook eens met de huifkar en paarden erop uit getrokken. De kinderen vinden dat fantastisch want ze moeten zelf de paarden verzorgen. Nog steeds zijn de kampen een heerlijke ervaring en we 'doen het ook nog steeds."

Denkt u dat de club nog lang blijft bestaan?
"In 1998 bestond de club veertig jaar. We hielden toen een reünie voor alle (oud)leden en leiders. De club blijft wel bestaan. Zolang er mensen zijn die leider willen worden en er kinderen zijn die willen komen, gaat de club gewoon door. De eerste vrijdag na de Kwakelse Kermis begint het hobbyseizoen weer. Kinderen kunnen zich niet opgeven van tevoren, ze kunnen geen lid worden.
Ze betalen een vast bedrag per avond en daarvoor verzorgen we de materialen, het gereedschap en dergelijke. Ik denk dat het onze kracht is. Soms komt een kind z'n verjaardag vieren bij de club en neemt een paar vriendjes mee. Dat mag ook. Tegenwoordig hebben we een snoephoekje waar ze iets te eten en drinken kunnen kopen en dat hoekje is natuurlijk heel populair. Het zijn hele gezellige avonden voor leiders en kinderen. Ik hoop dat de club nog lang blijft bestaan."

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat wilt u vragen?
"Ik wil graag Peter Sloothaak uitnodigen. Peter heeft een druk bestaan. Hij heeft een eigen zaak en daarnaast steekt hij ontzettend veel tijd in de jeugdvoetbal. Hij is trainer maar schrijft ook regelmatig voor het clubblad. Ik wil vragen waar hij de energie vandaan haalt om dat allemaal te doen."

Bron: Witte weekblad editie 62 week 44 (okt) Foto Vision Quest,Patrick Hesse.