Emmy Röling - 3 November 2016

De Kwakel - Na haar pensionering wilde Emmy Röling niet stilletjes thuis gaan zitten, dus pakte ze een aantal activiteiten op. Ze meldde zich aan bij De Zonnebloem, gaf zich op als koster bij de R.K. kerk St. Jans’ Geboorte en startte de Buurtkamer in het Dorpshuis. Vorige kandidaat Simone Spek wil haar vragen hoe dat loopt en wat haar verwachtingen zijn.

‘Ik werd 65 jaar en stopte met werken in een winkel. Ik wilde vrijwilligerswerk gaan doen bij mijn schoonzus bij Tympaan-De Baat in Mijdrecht. Zij hebben diverse Buurtkamers in de regio, maar niet in De Kwakel. Ik ben bij Buurtbeheer gegaan en heb een paar vergaderingen bijgewoond. Toen belde de beheerder van het dorpshuis, dat de peuterspeelzaal wegging. Hij wilde in die ruimte iets beginnen en zocht vrijwilligers. Ik heb een gesprek met hem gehad en zo is het balletje gaan rollen. Als ik door het dorp fietste, vroegen mensen me: hoe ga je je tijd opvullen? Dan vertelde ik over dit plan en boden veel mensen aan om te helpen. Ik kan dit namelijk niet doen zonder vrijwilligers. Op 16 september zijn we opengegaan. Bij de opening waren gelijk 25 mensen. Vanmorgen waren er veertien. Inmiddels is er een vaste kern die elke keer komt. Ze komen voor een praatje en een kopje koffie. Als ze willen kunnen ze een spelletje doen. Er ligt een krant, maar die wordt bijna niet gelezen. En er staan boeken die ze mogen lenen, maar ook dat gebeurt vrij weinig. Het boek De Kwakel Toen en Nu wordt wel vaak bekeken, dat geeft herkenning.’

Voor wie is de Buurtkamer bedoeld?
‘We hadden geen doelgroep voor ogen. Het is vooral een sociaal gebeuren. Je ziet dat het veel ouderen zijn die komen. Maar jongeren kunnen ook eenzaam zijn. De meesten hebben wel een binding met De Kwakel, maar anderen zijn ook welkom. Ik heb er moeite mee om geld te vragen. Toen wij een feest gaven, heb ik in plaats van cadeaus geld gevraagd voor de Buurtkamer. Daarvan betalen we de huur, de koffie en de koekjes. Maar het moet me geen geld gaan kosten. Daarom hebben we besloten dat we vanaf januari een potje gaan neerzetten, waar mensen vrijwillig iets in kunnen doen. Ik neem vaak een eigengebakken appeltaart mee, gemaakt van onze eigen appels. Ik heb de groenteman ook een stukje gegeven. Later kwam hij ons mandarijnen brengen. Van een ander kregen we twee dozen aardbeien. Het is zo leuk dat mensen meeleven.’

Heb je verwachtingen voor de toekomst?
‘Ik ben van tevoren in De Hoef wezen kijken. Daar zaten ze te borduren en te haken. Maar je moet het eerst zelf ervaren hoe het loopt. Je kan een keer per maand met elkaar eten. Ik wilde met kerst een lunch organiseren, maar een ander zei: dan hebben ze al zoveel, dat kun je beter eind januari doen. Je kunt een spreker uitnodigen, maar die kun je niet voor tien mensen laten komen. Er is al aangeboden om een modeshow te doen. Ik wil niet gelijk van alles regelen. Eerst maar eens zien hoe het loopt. Ik vond het heel spannend. Dat er behoefte aan was, dacht ik wel. Als je in De Kwakel iets organiseert, gaat het altijd goed. Als ze het maar naar hun zin hebben.’

Komt u uit De Kwakel?
‘Ik ben geboren in De Hoef. Na mijn trouwen heb ik vier jaar in Mijdrecht gewoond. Daarna zijn we weer teruggegaan naar De Hoef. We wonen nu 34 jaar in De Kwakel. De Kwakel lijkt op De Hoef, dat is ook een hechte gemeenschap. Onze zoon woont in Canada. Hij is getrouwd met een Italiaanse vrouw. Ze hebben een dochtertje. We zijn er twee keer heen geweest. Onze dochter en haar vriend wonen in het ouderlijk huis. Een keer in de week passen we op hun twee zoontjes.’

Heeft u nog andere bezigheden?
‘Na mijn pensioen ben ik bij De Zonnebloem gegaan. Ik heb bloemen gebracht bij zieken en ouderen. Dat vond ik vrij heftig. Ook heb ik mensen persoonlijk uitgenodigd voor de Contactdag en ik heb een keer geholpen bij een maaltijd in het Dorpshuis. De rest moet ik nog meemaken. Daarnaast ga ik een keer per jaar ga ik met het bisdom Haarlem naar Banneux in België, dat is een bedevaartsoord waar Maria is verschenen. Ik ben al zestien keer mee geweest en heb vorig jaar een gouden speld ontvangen. Ik ga mee als verzorgster. Het is dankbaar om te doen. Ik ga ook een keer per jaar met zes vriendinnen een week op vakantie. Dat doen we al zeventien jaar en dat is onwijs lachen. Maar ze weten dat Banneux voorgaat.’

Bent u betrokken bij de katholieke kerk?
‘Ik zit in de commissie die de themavieringen maakt. En ik zing al 33 jaar in het koor The Bridges. We repeteren een keer per week en geven uitvoeringen als we gevraagd worden bijvoorbeeld in kerken, verzorgingshuizen of op de kerstmarkt in De Hoef. Ik zit ook in het bestuur van het koor. Verder ben ik sinds kort koster in de kerk. Ik ben de enige vrouw tussen vijf mannen. Ik heb nu drie keer stagegelopen. Ook help ik met het rondbrengen van het kerkblaadje.’

Wie wilt u als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Corry Hogenboom. Zij is als 25 jaar actief bij De Zonnebloem. Ik wil haar vragen hoe ze het zolang heeft volgehouden.’

(Bron: 10-11-2016, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)