1974 - Tinus Duif - De Kleine Bazaar

Martinus Winters was in juli 1902 geboren in Ouderkerk aan de Amstel en groeide op in de Hondebuurt, zijn vader was daggelder. Hij werkte bij de melkfabriek in Uithoorn. Later ging hij bij een groothandel in Amsterdam werken en leerde daar zijn vrouw kennen, ze trouwden in 1931.
Martinus Winters had een winkel van Sinkel in het dorp die " De Kleine Bazaar " heette. In de gezellige, rommelige winkel trof je altijd volk aan. Iedereen kende hem beter als Tinus Duif, zijn standaard begroeting was meestal: "Hé, nozem!" en zijn papagaai praatte hem altijd na, He, nozem.

Tinus was een van de beste keurmeesters van vogels in Nederland en werd veel gevraagd voor vogels en pluimvee tentoonstellingen en ook in België was hij beroemd. Met zijn vilten hoedje met een veer erop, zijn sigaar in zijn mondhoek en zijn bekende stofjas aan was hij een bekend en geliefd persoon in De Kwakel. Tinus was ook lid van de Dragervereniging St. Godefridus en dan had hij een ander pet op en een deftig kostuum aan. Dat was ook een andere Tinus Duif.

Hij voerde ook de kraanvogels, flamingo's, bergeenden en ander gevogelte bij in de vijver van de oude kerk. Natuurlijk had hij achter zijn huis een grote duiventil vol met doffers en duivinnen.

Zij vrouw was stapelgek op haar beesten de katten, kanaries en de twee sprekende papagaaien. Hij haalde oud brood bij de bakker vandaan en bladgroente kreeg hij altijd van Piet van 't Hart. Tinus had veel humor. Zo zei hij wel eens, ik heb maar een halve dag in mijn leven gewerkt. Het zou een van z'n vele " halve waarheden" worden, die hij zo smakelijk vertelde. Alle toonbanken, schappen vol servicegoed, rekken met klompen, spijkers, hij had alles.
Als je de winkel binnenliep, ging de bel en dan duurde het even voor mevrouw Winters er was. Dat oude vrouwtje moest helemaal uit haar huisje komen en slofte de winkel in met een groot vest aan. Het was er in de winter ijskoud, een kachel stond er niet. De zolder lag ook helemaal vol met spullen. Alle maten hondenmanden, speelgoed karretjes en de gieters hingen al die jaren aan het plafond.

Als Tinus zelf binnenkwam om te helpen was zijn standaard uitdrukking altijd: dag directeur of van wie ben jij er een? Dan ging je een kop en schotel halen, dan vroeg Tinus: is het voor een cadeau of zo? Hij pakte het setje, blies even het vele stof eraf en deed het in een oude krant als het gewoon mee ging.

Als het voor een cadeau was, had hij een speciale verpakking, dan ging er een zijdevloei papiertje om met een elastiekje er omheen, zo hier is het dan, veel plezier er mee. De mensen hadden in die tijd nog geduld om te wachten. Op de vloer lagen uitgevouwen dozen, kon hij snel verwisselen als ze vies waren.

Op 28 juni 1982 overleed Tinus, net een week voor zijn tachtigste verjaardag, zijn vrouw was al overleden. De legendarische winkel "De Kleine Bazaar" van Tinus Duif werd een paar maanden later gesloopt. Piet Bocxe heeft er nu een oprit naar zijn keuken van gemaakt van het Restaurant Leenders op die plek. Een prachtig en zeldzaam figuur in De Kwakel met zijn oude vrouwtje, het was een mooi koppel voor het TV programma " Showroom " geweest. Je kan een boek over Tinus en de Kleine Bazaar schrijven.

Met dank aan de foto's van Co van 't Hart-Hogenboom
Andere Tijden door Dirk Plasmeijer (2007)