Ben Plasmeijer - 25 Januari 2007

Elke week wordt een Uithoornaar of Kwakelaar door het Witte Weekblad geïnterviewd. Hij of zij nodigt zelf een opvolger uit en bedenkt de eerste vraag. Vorige week nodigde Erik Swaab Ben Plasmeijer uit. Ben is een geboren en getogen Kwakelaar en inmiddels 61 jaar oud. Ben is eerder getrouwd geweest met Bets maar na het overlijden van zijn vrouw in 1996 is hij gaan samenwonen met An. Dat is alweer acht jaar geleden. Ben heeft drie kinderen en vier kleinkinderen en An heeft ook 3 kinderen en drie kleindochters. Ben is nu met VUT maar heeft zijn leven lang in de bloemen en planten gewerkt. Zijn tijd gebruikt hij nu om vrijwilligerswerk te doen en Berkenpoppen te maken. Erik wil hem vragen of hij bij de komende nieuwjaarsviering wel wil helpen en of hij nog goede plannen heeft voor de viering.

De Kwakel- Op de eerste vraag antwoordt Ben:
"In principe zeg ik dat ik niet wil helpen bij de nieuwjaarsviering maar ze mogen me altijd om advies vragen. Ik breng oudjaarsavond namelijk graag door bij familie. Daarnaast vind ik het een taak van de ouders van de jeugd om ervoor te zorgen dat het goed gaat. De mensen die het dit jaar georganiseerd hebben ken ik oppervlakkig en de meeste jeugd van nu ken ik nog minder. Vorig jaar ben ik me ook rot geschrokken toen er een uitzending over discriminatie in De Kwakel dat later op televisie werd uitgezonden. Ze kwamen wel 3 weken achter elkaar filmen in De Kwakel en ik heb die filmer er nog op aangesproken dat het nu wel genoeg was. Natuurlijk gebeurt er wel eens iets maar zo erg heb ik het nog niet eerder mee-gemaakt. Zelf moet ik eerlijk toegegeven dat ik het niet nodig vind zulke jongens een leuk feestje te geven. Ik heb er wat moeite mee dat er jeugd is dat het nodig vindt andermans spullen te vernielen. Met alle respect voor de organisatie van de viering; zij hebben echt goed werk verricht. Laat de ouders van die jeugdige inwoners maar een handje helpen. Daarnaast vind ik dat ik al heel veel vrijwilligers-werk doe en ik kan nu eenmaal niet overal bij helpen. Maar nogmaals, als ik advies kan geven zijn ze van harte welkom. Goede plannen heb ik niet direct, ik denk dat ze het zelf al heel knap gedaan hebben."

U doet veel vrijwilligerswerk, kunt u globaal vertellen wat u doet?

"Al meer dan dertig jaar regel ik de reklameborden op het voetbalveld van KDO en sinds ongeveer 10 jaar ben ik lid van de sponsorcommissie van KDO Ook heb ik lange tijd in het jeugdbestuur gezeten en leider geweest van KDO 1 ook ga ik altijd met het eerste team mee. Dan neem ik mijn grote vriend Rob Meijer, de KDO supporter van het eerste uur mee en die weet de bestuurskamers van de clubs goed te vinden die jongen is net een broer voor me. Ook zet ik me in voor de kienclup van KDO die elke maand plaats vind. Daarnaast ben ik actief bij de groengroep bij KDO en tevens bij de kerktuin. Ik zit in het bestuur van de KBO afdeling De Kwakel en was als afgevaardigde in de seniorenraad maar dat lag me niet zo ik doe liever wat met mijn handen dan zie ik wat ik doe. Sinds kort rijd ik op de buurtbus in de Hoef. Kortom ik verveel me nooit. Omdat ik graag met mensen omga maakt het niet zoveel uit dat ik het overal lekker druk mee heb; ik vind het heerlijk om te doen. Natuurlijk heb ik het momenteel ook druk met de website van www.de-kwakel.com waarvan ik voorzitter ben en dat gaat best heel erg goed nu al zoeken we nog ( begunstigers en donateurs.) Er zijn veel verschillende links naar verenigingen op te vinden, het actuele nieuws staat erop en inmiddels heeft buurtbeheer ook een plekje gekregen op de site. Kortom, we zijn er erg blij mee."

U maakt berkenpoppen, kunt u vertellen hoe u daarmee begonnen bent?

"Ik zeg altijd dat KDO mijn grote hobby is maar het maken van berkenpoppen is eveneens een hobby van me. Het voordeel is dat ik het altijd kan doen en er geen andere mensen voor nodig heb, zoals bij de sportvereniging wel het geval is en ik hoef er niet op uit. Ik ben ermee begonnen toen ik in 2003 bij kennissen in Lochem op bezoek was. Hendrik maakte ook berkenpoppen en ik vond het geweldig. Ik kreeg een pop mee van hem en door die pop ben ik begonnen. Het eerste berkenhout kreeg ik nadat de vogeltentoonstelling bij KDO afgelopen was. Een partijtje berkenhout zou worden weggegooid en ik kon het juist goed gebruiken. Toen ben ik mijn eerste poppen gaan maken en inmiddels heb ik er al hele wat gemaakt, zelfs een hele kerstgroep die in de kerk heeft gestaan maar ook allerlei andere figuren zoals poppen met accessoires en dierfiguren. Een stuk hout dat geschikt is krijgt vorm door er armen en benen aan te maken, ook van hout natuurlijk. Vervolgens wordt de pop aangekleed met allerlei accessoires zodat er een herkenbaar figuur ontstaat. Dat kan van alles zijn, een opa, een tuinman, een loodgieter enzovoort. Ik ben altijd heel blij met oude knopen en pijpen, riemen, brillen, schroefjes, spijkers enzovoort. Met name kleine klompjes vind ik erg leuk om te gebruiken en daar is best moeilijk aan te komen. Maar ook oude pruiken zijn welkom want daar maak ik haren van. Alle kleine materialen die ik krijg worden weer gebruikt voor de poppen. De filmclub de Cinesjasten heeft er zelfs al een filmpje van gemaakt voor een wedstrijd over hobby s. Zelf vind ik het erg leuk om te doen en veel poppen hebben hun weg al gevonden naar een jarig familielid of andere bekenden."

Hoe zijn de reacties van anderen en wat is uw eigen favoriet?

"Veel mensen vinden het hartstikke leuk en toen ik afgelopen zomer op de braderie stond heb ik al mijn poppen kunnen verkopen. Ik had er niet heel veel meegenomen want door een ongelukje heb ik tijdens de zomer in het gips gezeten en kon ik niet zo goed uit de voeten als anders. Maar ze werden allemaal verkocht. Ook de website, www.berkenpoppen.nl wordt goed bezocht. Daarnaast krijg ik vaak het verzoek om een bepaalde pop te maken voor een bepaalde gelegenheid, bijvoorbeeld een Abraham. Zelf ben ik het meest trots op de kerstgroep die ik heb gemaakt maar de olifant en de trekker zijn eveneens favoriete figuren. Aan de kerstgroep zit overigens nog wel een verhaal. Ik kwam half november op het idee en wilde het nog voor kerst hebben. Tja, toen moest ik snel aan de slag maar het is me gelukt. Inmiddels is de kerstgroep al op vele plaatsen te zien geweest zoals dit jaar in het Hoge Heem. Veel mensen zijn verbaast over de enorme variatie binnen de poppen; je kunt er echt alle kanten mee uit en soms bepaalt de vorm van het stuk hout al welk soort figuur het gaat worden. Dieren zoals honden of katten maak ik ook regelmatig. Zelfs vogelhuisjes en kerststalletjes zijn te maken. Als iemand een pop in de tuin wil zetten raad ik wel aan het hout met blanke lak te bewerken want dan blijft het lang mooi. Voor deze winter heb ik hout genoeg en kan ik weer veel mooie figuren maken. Voor mij is het echt een leuke hobby en daar ben ik nog lang niet op uitgekeken. Er zijn nog allerlei variaties mogelijk en van elke pop maak ik een foto. Een groot aantal foto's staat op de website zodat iedereen ze kan zien. Komende augustus sta ik ook weer op de braderie met de poppen."

Is het erg veel werk om een pop te maken?

"Het hangt er een beetje van af wat ik ervan wil maken maar in principe kost het een paar uurtjes knutselen. Onlangs heb ik een pop op schaatsen gemaakt die een arrenslee met twee kleine popjes voortduwt. Die arrenslee had ik nog staan en dat leek me leuk om te gebruiken. Omdat het dan een uitgebreid werkstuk is kost het iets meer tijd maar het resultaat is er wel naar. De kleine popjes hebben allebei een mutsje gekregen en het ziet er in zijn geheel gewoon leuk uit. Het knutselen doe ik gewoon in de tuin en in de schuur, daar heb ik alles bij de hand en kan ik met een gerust hart zagen en spijkers slaan. Het hout ligt in de tuin en als mijn hout op is ga ik eerst weer op zoek naar nieuw berkenhout. Ik weet nog enkele adressen waar een boom gerooid moet worden en tegen die tijd mag ik het hout hebben. Voorlopig heb ik nog wel even genoeg en kan ik de komende tijd nog heerlijk knutselen."

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat wilt u vragen?

" Ik wil graag Janny Vork uitnodigen. Zij woont in De Kwakel en heeft haar man verloren bij de ramp met de Dakota in september 1996. Ik wil haar vragen hoe zij de draad weer heeft kunnen oppakken na de ramp en waar ze de energie vandaan haalt om ondanks haar handicap zoveel hobby's te kunnen hebben en altijd goed gemutst is."

Witte Weekblad tekst: Samira Fiesler Foto: Patrick Hesse.