Co en Frank Vlasman - 5 augustus 2001

“De Tour De Kwakel gaat door als er een nieuwe locatie wordt gevonden”
De Kwakel – Op de vraag hoelang hij de organisatie van de Tour nog vol denkt te houden antwoordt Co: “De Tour De Kwakel is ruim zestig jaar geleden begonnen bij Verhoef aan de Boterdijk. Kees Voorn en ik doen al zo’n 45 jaar mee en er zijn verscheidene mensen die al 35 jaar meedoen. Als ze eenmaal meegedaan hebben blijven ze meedoen.”

“Hoelang de Tour nog blijft bestaan weet ik niet. Mijn land, waar het Tourhome op staat, is verkocht vanwege de woningbouw. De komende vier tot vijf jaar kan ik er zeker nog gebruik van maken en gaan we dus gewoon door. Ik blijf ermee doorgaan tot ik het echt niet meer kan. Het Tourhome is gevestigd in een voormalig ketelhuis. Het is begonnen met zo’n twintig mensen uit de buurt. Toen leverden de deelnemers hun briefjes gewoon in en kwamen we bij elkaar in een bloemenschuur. Op vrijdagavond gingen we op emmers zitten en werd er gedobbeld om een biertje. Knobbelen noemden we dat. Nadat we bij Verhoef weg waren hebben we De Tour De Kwakel bij Sitvast voortgezet. Jaren geleden waren er meer ploegen die een soortgelijk evenement organiseerden. Aan de Vrouwenakker was een ploeg, bij de Iepenlaan, in de Hondebuurt en aan de Boterdijk. Uiteindelijk zijn wij de enigste “vereniging” die is overgebleven en we denken er niet over om te stoppen.”

Frank: “Vijfentwintig jaar geleden hebben we voor het eerst het huidige Tourhome gebruikt. De olieketel die er stond is er toen uit gesloopt en we hebben het een beetje ingericht. Een jaar of twintig geleden deden er ruim tachtig mensen mee en nu zijn het er honderd. We willen beslist niet meer dan honderd deelnemers omdat het wel een beetje beperkt moet blijven. Daarom is er een reservelijst. Als er iemand van die honderd deelnemers afvalt is een ander van de reservelijst aan de beurt. Er doen mannen en vrouwen mee. We hebben eens bij een prijsuitreiking een oud-renner, Jan Janssen, laten komen. En Peter Zijerveld is ook al eens geweest. Een keer in de vijf tot tien jaar proberen we een grote naam te laten komen, het liefst een bekende wielrenner.”

Hoe beginnen jullie elk jaar met de voorbereidingen; is er bijvoorbeeld een bestuur?
Co: “We hebben geen bestuur en het meeste werk komt op onze schouders neer. Het eerste dat we doen is een artikeltje plaatsen in Ons Doel, het clubblad van KDO en we laten het eveneens aan de media weten inclusief Radio Rik. Mensen kunnen zich opgeven maar de deelnemers die al eerder meegedaan hebben krijgen voorrang.
Frank: ”Omdat de deelnemers van voorgaande jaren ervan uitgaan dat we wel weten dat ze weer meedoen geven ze zich vaak niet op en dan moeten wij mensen gaan bellen. Het kan altijd gebeuren dat iemand die elk jaar meedoet dit jaar met vakantie gaat en dan kunnen we iemand anders vragen. Op de reservelijst staan al een man of twintig die aan de beurt zijn wanneer er iemand van de vaste honderd deelnemers afvalt. Er zijn altijd mensen die verhuizen of om een andere reden niet meer mee kunnen doen. Na het bekendmaken van de deelnemers komt er een loting. Dat wordt altijd de woensdag voor de Tour begint gedaan. De deelnemers die het voorgaande jaar bij de eerste twintig zijn geëindigd zijn automatisch de kopmannen. Elk van hen krijgt er vier personen bij en dan gaan we de lijsten maken. Willem en Mira Wahlen doen dat al jaren op een geweldige manier.

Het is heel veel werk maar zij klaren de klus altijd. Dan moeten er boekjes en shirts worden besteld. Die laatste worden altijd geschonken door Henny Kouw. We hebben een gele en een rode trui. Vervolgens worden er versnaperingen ingeslagen. De prijsuitreiking kost geld en we geven de winnaars prijzengeld. De inleg is dertig gulden en daarvan wordt de helft uitgekeerd in prijzengeld en de rest wordt gebruikt voor bekers en allerlei andere dingen die we bij de prijsuitreiking nodig hebben. Het meeste werk is het uitrekenen wie wat heeft gewonnen. De minimumprijs is een kwartje en de hoogste prijs is zevenhonderd gulden. Het gaat uiteindelijk natuurlijk om de eer. Wie de Tour heeft gewonnen kan er minstens een jaar op teren. Er zijn deelnemers die bij De Tour al meer keren gewonnen hebben.” Co: ”Eric Zethof heeft al vier keer gewonnen en wijlen Piet Verhoef heeft De Tour vijf keer gewonnen. Ikzelf heb in die veertig jaar drie keer gewonnen. De strijd gaat eigenlijk tussen de Vlasmannen, Voorns en Verhoefs. We hebben tachtig deelnemers die altijd mee doen en in die tijdbewust niet op vakantie gaan. De deelnemers die in de ploeg zitten die boven aan staan moeten een pet dragen wanneer ze buiten hun huis zijn. De truien moeten binnen en buiten zichtbaar gedragen worden. Het leuke is dat iemand die de trui niet draagt die strafpunten krijgt wanneer hij buiten de deur betrapt wordt twee andere personen. Er was eens een deelnemer die naar een bruiloft moest en twee anderen zijn er toen heen gegaan om te controleren of hij de trui droeg. Dat deed hij niet en het kostte hem dus mooi drie punten. Daardoor verloor hij dat jaar de Tour.”

Jullie zijn er mee begonnen omdat jullie het wielrennen leuk vonden, maar hoe kom je nu op zo’n idee?
Co: “Het is dus bij Verhoef begonnen. May Verhoef was daar ook bij betrokken en zij hebben dat hele idee uitgedokterd. Hoe dat gegaan is weet ik niet precies; daar was ik nog niet bij. Het was alleen niet zo uitgebreid als nu. Er was geen klassement, ze hadden geen truien en petten enzovoort. Wij zijn er toen later bij gekomen en nog later is het Tourhome in gebruik genomen. ’s Winters staan de geitjes erin en de rest van het jaar slaan we er spullen in op.”

Wat voor soort mensen doen er nu mee aan De Tour De Kwakel?
Co: “Tijdens de Tour komen de deelnemers elke avond vanaf zes uur hun briefjes brengen. Sommigen gaan meteen naar huis en anderen blijven hangen. Iedereen kan meedoen, jong of oud, het maakt niets uit. De deelnemers die we momenteel hebben zijn allemaal ouder dan 35. Er doen ook vrouwen mee. De oudste deelnemers zijn in de zeventig. Vroeger deed Jo Haak mee, een vrouw en een echte Kwakelse. Ze fietste altijd op haar klompen rond in het dorp om boodschappen te halen. Zij had er absoluut geen verstand van maar ze deed trouw elk jaar mee. Ze had er renners op staan die al tien jaar gestopt waren. Joop Zoetemelk zette ze ook altijd op. Zij won elk jaar de Rode Lantaarn; de prijs voor de deelnemer die het laagst eindigt. Die prijs hebben we nu ook nog altijd.”

Als het Tourhome er straks niet meer is wat gaan jullie dan doen?
Frank: “We moeten een andere locatie zien te vinden. Er is wel al over nagedacht maar voorlopig is er nog niets definitief. Het moet een ontmoetingsplaats zijn waar de mensen ook wat kunnen drinken. Het punt is dat er drie weken lang dagelijks honderd man langskomen. Het Tourhome heeft allerlei faciliteiten zoals een toilet, een televisie en een bar. We serveren hapjes en drankjes en dat moet in het nieuwe Tourhome ook kunnen. We weten dus nog niet hoe het er in de toekomst uit gaat zien.”

Fietsen jullie zelf ook wel eens?
Frank: “Iemand kwam eens op het idee om een rondje om het Tourhome te fietsen. Dat hebben we toen georganiseerd. De route liep over de Boterdijk, langs de Amstel, Drechtdijk en weer Boterdijk. Dat hebben we een paar jaar gedaan, dat was begin jaren tachtig. We keken gewoon wie de snelste was. Er deden zo’n twintig deelnemers mee en de winnaar, Berry Verhoef, kwam aan ongeveer 39 kilometer per uur. De laatste reed 28 kilometer per uur. In de Tour de France rijden ze tijdens een tijdrit boven de vijftig kilometer. Het was nog voordat Meerwijk gebouwd was en dat ging best leuk. Nu lukt het niet meer omdat de verkeersdrukte zo is toegenomen. Sommige deelnemers waren echt helemaal stuk en rijp voor de beademing. Een ander evenement dat uit de Tour De Kwakel is voortgekomen is de Ronde van De Kwakel. Dat is een jaar of tien georganiseerd. Dat is ook gestopt omdat het voor de organisatie heel veel werk was en het werd te moeilijk met het verkeer. We moesten de verkeersdrempels eruit halen en na afloop weer ingraven. Dat is hopeloos, zelfs als we het door vaklui lieten opknappen was het nooit in één keer goed; of hij lag te hoog of te laag. Nu is er gewoon geen geschikte locatie meer in De Kwakel. Misschien dat het ooit wel weer kan maar voorlopig zit dat er niet in.”

Wie willen jullie uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat willen jullie vragen?
Frank: “We willen graag mevrouw Leida Klijn uitnodigen. Zij is al jarenlang heel actief binnen de vereniging De Zonnebloem afdeling De Kwakel. Ze doet heel veel verschillende dingen voor die organisatie en we willen haar vragen waarom ze dat al zoveel jaren met zo’n enorme inzet kan doen.”

Co Vlasman: “De Tour De Kwakel is begonnen met zo’n twintig mensen uit de buurt. Toen leverden de deelnemers hun briefjes gewoon in en kwamen we bij elkaar in een bloemenschuur.”
Foto: Lensflair, Erwin Lenselink