Cor Onderwater - 05 Februari 2015

De Kwakel - Cor Onderwater woonde 25 jaar op de Noordmanlaan toen hij te horen kreeg dat zijn huis gesloopt zou worden. Hij moest met zijn gezin verhuizen. Een ding stond als een paal boven water: hij wilde absoluut in De Kwakel blijven wonen. Want Cor is een Kwakelaar in hart en nieren. Al zijn vrije tijd zet hij in voor de verenigingen in het dorp. De vraag aan hem was: Hoe bevalt de nieuwe ruimte voor de scoutinggroep.

‘Het nieuwe gebouw voor de scouting was in 2011 al klaar. Daar zijn we wel lang mee bezig geweest. Het is een mooi clubgebouw. Als we het hadden laten bouwen, zou het twee ton gekost hebben. Maar we hebben het casco laten neerzetten en daarna alles zelf gedaan met behulp van vrijwilligers. We hebben veel korting gekregen op materialen en kregen medewerking van de gemeente. Het is door de Kwakelse gemeenschap zelf opgehoest. Er zit geen schuld op, daardoor kan de scouting laagdrempelig blijven voor leden wat betreft de contributie. Eind verleden jaar ben ik gestopt als voorzitter. Ik heb het een jaar of tien gedaan.'

Bent u iets anders gaan doen?
‘Ik zit ook al 35 jaar bij het Feestcomité. Daar ben ik ingerold omdat mijn vader dat ook al deed. Ik ben de spreekstalmeester bij evenementen. Bij de Polderloop geef ik commentaar en ik doe de prijsuitreiking bij de kermisoptocht. Ik vind het een eer dat ik dat mag doen.'

U praat makkelijk?
‘Ik vind het leuk om met mensen te praten. Voor Rick FM doe ik verslag van de wedstrijden bij KDO. Mijn zoon is keeper bij het eerste elftal. Jeroen Könst presenteert op zondag van twee tot half vijf een sportprogramma, een soort ‘Langs de lijn' en belt dan met mij voor een telefonisch live verslag. We zijn goed op elkaar ingespeeld. Hij voelt precies aan wanneer mijn verslag klaar is.'

U bent een echte Kwakelaar?
‘Ik ken de meeste mensen in De Kwakel wel, vooral de ouderen. Ik houd van de saamhorigheid. Als Kwakelaars zijn we met elkaar voor elkaar bezig. Kijk maar naar de Kwakelse veiling. We houden onze eigen broek op. Dat is het Kwakelse gevoel. Wij hebben 25 jaar op de Noordmanlaan gewoond, maar ons huis moest worden gesloopt. Niemand wist waar we naartoe moesten. Ik zei: Eén ding, we gaan absoluut niet De Kwakel uit, dat gaat je niet lukken. We wonen nu dertig meter verderop. Het vorige huis was in 1948 gebouwd en dit huis in 1991. Het heeft een heel andere vochthuishouding. We hebben wel een kleinere tuin. De tuinen vroeger waren bestemd om een groentetuin in te maken. Wij zijn blij met onze nieuwe plek. Maar we willen dat het allemaal netjes verloopt. Daarom zit ik in de bewonerscommissie. We krijgen steun van de Woningbond, anders kletsen ze je zo onder tafel. Een deel van de huizen wordt gerenoveerd en een deel gesloopt. Ik heb erop aangedrongen dat ze pas gaan slopen als ze weten wanneer ze gaan bouwen, zodat er niet jaren lang een leeg gat ligt in het midden van het dorp. Het kost veel tijd, er moeten veel stappen genomen worden, maar dat doe je voor je dorp.'

Wat doet u ter ontspanning?
‘Ik zing bij het koor The Bridges. Dat is een gemengde zanggroep van de Rooms Katholieke kerk St Jans' Geboorte met ongeveer 35 leden. Elke dinsdag repeteren we en eens in de vijf à zes weken treden we op. Ik voel me betrokken bij de katholieke kerk. Ik ben al vijftien jaar vrijwilliger bij pelgrimsreizen naar Banneux. Er wordt gezegd dat Maria daar is verschenen. Er is een bron, waar mensen hun handen in het water houden en ze kunnen een kaarsje opsteken. Twee keer per jaar gaan we vijf dagen met drie bussen en negentig gasten vanuit het bisdom Haarlem naar België. Ik help mensen in rolstoel naar de juiste plek te brengen of in de bed te tillen, zet de koffers op de kamers en kijk of de bus leeg is. De eerste keer dat ik meeging, maakte veel indruk op me. Ik heb al veel vrienden en familieleden aangestoken. Als je eenmaal geweest bent, ga je nog een keer mee of nooit meer.'

Heeft u nog meer hobby's?
‘Ik wandel elke zondagochtend bij wandelclub de Bermenduikers. We vertrekken om half tien in onze clubkleding en zijn altijd rond kwart voor een weer terug. We beginnen tegen de wind in. Onderweg drinken we een bakkie koffie en nemen we de week door. Dat doe ik al een jaar of tien. In De Kwakel zijn nog zes andere wandelclubs. Een keer per jaar lopen we met z'n allen.'

Wie wilt u als volgende kandidaat vragen?
‘Carlo Castelijn. Hij zit in het bestuur van Dorpshuis De Quakel. Het dorpshuis krijgt geen subsidie meer van de gemeente, maar moet zelfs huur gaan betalen. Ik wil hem vragen hoe het nu gaat met het dorpshuis en de subsidieproblemen.'

(Bron: 5-2-2015, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)