Dennis Vlasman - 15 Mei 2008

AALSMEER/DE KWAKEL - Elke week wordt een Uithoornaar of Kwakelaar door het Witte Weekblad geïnterviewd. Hij of zij nodigt zelf een opvolger uit en bedenkt de eerste vraag. Vorige week nodigde Ron Mayenburg Dennis Vlasman (35) uit. Dennis is van oorsprong een echte Kwakelaar.
Hij woont samen met Marjolein. Sinds drie jaar wonen ze in Aalsmeer maar Dennis heeft zijn sociale contacten voornamelijk nog in De Kwakel. Van beroep is Dennis plaatwerker, in zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met het restaureren van oude VW-busjes. Ron wil hem vragen of het moeilijk is om originele onderdelen te vinden.

Op de eerste vraag antwoordt Dennis:

,,Het is niet makkelijk om originele onderdelen te vinden en dat lukt ook niet altijd. Veel mensen willen graag een compleet opgeknapt busje kopen, maar voor mij is het juist de hobby om het compleet te maken. Ik zoek voornamelijk gebruikte onderdelen. Gelukkig heeft de fabrikant destijds veel onderdelen gemaakt die nog wel te koop zijn. Het plaatwerk - de metalen delen zoals portieren - is ook niet goedkoop en imitatieonderdelen zijn net zo goed. Die probeer ik dan te gebruiken als het originele onderdeel niet of heel moeilijk te krijgen is. Onderdelen kan ik, net als andere VW-liefhebbers, via meetings in en buiten Nederland krijgen. Daarnaast kun je via internet ook onderdelen vinden, dus dat gaat heel makkelijk. Veel onderdelen zoals motoren en dergelijke zijn goed te krijgen. De imitatieonderdelen zijn zo goed nagemaakt dat ze eveneens prima te gebruiken zijn. Bij mijn busje waren de wielen bijvoorbeeld niet allemaal meteen origineel. De voorwielen had ik eerder gevonden. Een echte kenner kan het zien en weet hoeveel moeite je er voor gedaan hebt om originele onderdelen te vinden. Eigenlijk heb ik mijn bus zoals hij nu is geworden, langzaam bij elkaar vergaard. En dat is ook de hobby; je herstelt een busje beetje bij beetje."

Hoe lang bent u met het busje bezig geweest, wanneer bent u begonnen met het restaureren van VW-busjes en hoe is dat gegaan?

,,Mijn eerste busje kocht ik tien jaar geleden, dat is nu zo goed als klaar. Het opknappen van Volkswagenbusjes of het rijden met zo'n busje is een beetje een trend, het is een soort verlangen naar vroeger tijden. Veel mensen zijn ervan gecharmeerd. Bij mij is het begonnen doordat mijn broer vroeger al alles van Zundapp verzamelde. Vanaf mijn zestiende was ik er ook mee bezig. Later ben ik overgegaan op Volkswagen-busjes. Ik heb er nu twee en daarmee ben ik behoorlijk druk. Je koopt een busje als een wrak en omdat ik veel zelf kan doen vanwege mijn werkervaring, zijn de kosten nog in de hand te houden. Zou ik dat niet allemaal kunnen, dan wordt het een hele dure hobby. Ons huis is wel uitgekozen op de schuur die ernaast staat; daar past het busje precies in. In Waverveen heb ik samen met een vriend een garage waar ik mijn hobby heerlijk kan uitoefenen. Ik ben van de Zundapp naar de Volkswagen-busjes gegaan en of daar in de toekomst nog iets anders bij komt, weet ik niet. Misschien ga ik me nog eens toeleggen op een ouder model. Mijn busje is uit 1965, het is een echt pick-up busje. In die tijd werden de busjes voor veel verschillende doeleinden gebruikt. Zowel groenteboeren als schilders wilden de busjes hebben omdat ze makkelijk in gebruik waren, veel ruimte boden en oersterk waren. De busjes waren zeer degelijk gebouwd en dat is ook de reden dat er nog veel busjes uit die tijd zijn overgebleven en in relatief goede staat verkeren. Vooral de busjes die in Amerika worden aangetroffen, zijn van betere kwaliteit. Dat heeft te maken met het klimaat, dat in Amerika beter is dan bij ons in Europa. Het is hier vochtiger en de busjes hebben daardoor eerder last van metaalroest. In Europa vergaan ze sneller door het vocht."

Kunt u iets vertellen over uw tweede busje?

,,Ik ben nu bezig met het restaureren van een combibusje - een busje waar negen personen in kunnen -, eigenlijk een taxibusje. Het zou leuk zijn om straks met een kinderverjaardag kinderen mee te kunnen nemen. Voor ons gezin is het ideaal. Ik hoop dat het einde van het jaar, begin volgend jaar klaar is. De planning was eerder, maar doordat we gezinsuitbreiding kregen, moest ik mijn plannen aanpassen. De busjes zijn verzekerd, zodat ik er gewoon het hele jaar de weg mee op kan. Het is een leuke hobby, maar ik wil er dan ook mee kunnen rijden. Je hebt ook mensen die een busje opknappen maar er liever niet mee rijden en naar een meeting komen met een trailer. Er is wat voor te zeggen, want vanwege de maximumsnelheid van tachtig kilometer duurt het best lang voor je je bestemming hebt bereikt, vooral in het buitenland... België is nog wel te doen, maar ik ben er ook mee naar Hannover geweest en dat was een behoorlijke onderneming."

Wat vinden familieleden en vrienden van uw hobby?

,,Veel mensen vinden het vreemd en zeggen: 'Wat heb je met die oude troep?', maar anderen vinden het juist heel leuk. Degenen die het vreemd vinden, begrijpen niet dat ik enthousiast ben over die busjes. Aan de andere kant heb ik door deze hobby ook vrienden gekregen die allemaal deze hobby hebben. Zij zijn natuurlijk net zo enthousiast als ik. Mijn ouders vinden het prima, maar ik heb het niet echt van hen. Mijn vader heeft 'groene vingers' en is altijd kweker geweest. Logischerwijs ging ik ook als kind in de kwekerij werken, later werkte ik bij een andere kweker. Pas daarna ben ik bij een autoschadebedrijf gaan werken. Daar werk ik alweer zo'n vijftien jaar. Als automonteur bij een schadebedrijf doe ik hetzelfde als bij mijn hobby; het repareren van auto's die schade hebben opgelopen. Je maakt weer een mooi object van iets dat oud is. In feite oefen ik mijn hobby dus ook tijdens mijn werk uit. Ik ken iemand die een bedrijf heeft dat zich alleen bezighoudt met het restaureren van oude VW-busjes. Hij restaureert er een aantal in het jaar en verkoopt die aan mensen die een compleet busje willen hebben zonder er zelf mee aan de slag te moeten. Vervolgens blijven deze kopers ook voor het onderhoud bij hem terugkomen. Marjolein vindt het wel leuk dat ik met opknappen van VW-busjes bezig ben en gaat ook mee naar de weekeinden als er meetings zijn, maar het is niet echt haar hobby. Ze is vooral mee voor de gezelligheid en omdat er meer partners mee zijn, verzorgen zij vooral de barbecue en het gezamenlijke eten terwijl wij, de mannen, met de auto's bezig zijn."

Bent u niet bang dat er tijdens het rijden iets met het busje kan gebeuren; een ongeluk zit in een klein hoekje?.

,,Dat is wel een leuke vraag. Er is een soort bijgeloof onder hobbyisten die auto's restaureren, dat is dat er eigenlijk iets met een restauratieauto gebeurd moet zijn; ze moeten er niet uitzien zoals in een showroom. Gelukkig heeft het busje een klein deukje... Er is niemand die het ziet, behalve ikzelf omdat ik weet dat het er zit. Maar Marjolein wil liever niet met het eerste busje rijden omdat zij bang is dat er iets gebeurt. Dat zou ze heel vervelend vinden. Met het tweede busje gaat ze in de toekomst wel rijden."

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende Kettinggesprek en wat wilt u vragen?

,,Ik wil graag Tobi ten Velden uitnodigen. Tobi maakt hardcore-muziek en speelt in bands. Hij heeft eerder in een andere band gespeeld. Ook heeft hij al eens een cd gemaakt. De muziek vormt een groot deel van zijn leven. Ik wil hem vragen hoe bij hem de interesse voor de hardcore muziek is gewekt."

Bron: Witte Weekblad Tekst: Samira Fiesler Foto: Patrick Hesse Visionquest.nl