Jesse Stange - 29 Januari 2015
De Kwakel - Toen Jesse Stange drie was, liep hij al met een voetbal rond. Het hele gezin is bezig met voetbal. Zijn droom was om profvoetballer te worden. Het leven liep anders. Doordat er een vorm van epilepsie bij hem werd geconstateerd, kon hij zijn CIOS opleiding vorig jaar niet afmaken. In plaats van een jaar stil te zitten besloot hij een voetbalschool op te richten. Vorige kandidaat Renée Dekker-Nollen wil van hem weten met welk doel hij een voetbalschool is gestart.
‘Op 5 november heb ik in samenspraak met KDO de voetbalschool opgezet. Geen andere club in de buurt heeft dat. Van de F-pupillen tot de C-junioren die lid zijn bij KDO konden zich aanmelden. Ik heb vier voorlichtingsavonden gegeven. Na afloop gaf ik inschrijfformulieren mee. De eerste avond had ik al dertig aanmeldingen. Om eerlijk te zijn, schrok ik daar van. Ik had verwacht dat er vijftig voetballers zouden komen. Zestig zou mooi zijn. De tweede avond had ik er al zestig. Na vier avonden waren er iets meer dan honderd aanmeldingen. Ik raakte lichtelijk in paniek. Hoe ga ik iedereen training geven? Een week later waren er honderdveertig aanmeldingen. Ik heb ze in vier verschillende groepen verdeeld en ben trainers gaan zoeken. Ik heb nu een sterke groep om me heen van vijftien trainers. Een aantal goede vrienden van mij hebben me geholpen. Bij een normale training heb je een trainer op veertien kinderen. Mijn doel was een trainer op acht kinderen.'
Wat is het verschil tussen een voetbalclub en een voetbalschool?
‘Het is heel anders dan een teamtraining. Ik ben zelf ook trainer van de D1 bij KDO. Bij een teamtraining let je op het niveau van het hele team. Bij de voetbalschool kijken we naar het individu en zijn we meer gericht op het verbeteren van de techniek. Ze krijgen andere oefeningen. Het is een soort extra training. Ons doel is kinderen voetballend beter te maken en hen het plezier in voetbal te laten behouden.'
Waarom heb je de voetbalschool opgezet?
‘Ik zat in het vierde jaar van de CIOS, een sportopleiding. Toen kreeg ik PNES, een vorm van epilepsie. Dat is begonnen op 23 oktober 2013. Daardoor kon ik mijn opleiding niet afmaken. Er is nog weinig over bekend en het is moeilijk te behandelen. Nu kan ik er iets beter mee omgaan. Er waren tijden dat ik constant bang was dat er iets zou gebeuren. Het kan zijn dat ik in twee weken vier aanvallen krijg en dat het dan weer zeven weken wegblijft. Nu probeer ik mijn vierde jaar af te ronden, maar ik heb veel vrije tijd en ik ben gaan kijken hoe ik dat kon opvullen. Uit iets slechts, is iets goeds ontstaan. De voetbalschool is heel belangrijk voor me. Het heeft een emotionele waarde en geeft me houvast. Het helpt me verder te kijken. Ik heb er veel plezier in en ik hoor ook positieve reacties.'
Voetbal je zelf ook nog?
‘Het voetbalveld is mijn thuis. Bij mijn vader en moeder draait alles om voetbal. In dit gezin was het onmogelijk om bij een andere sport uit te komen. Toen ik drie jaar was, liep ik al met een voetbal rond. Mijn doel was om profvoetballer te worden. Tot en met de C heb ik bij KDO gevoetbald. Daarna ben ik naar Argon C gegaan. Daar speel ik in het eerste elftal. Argon is meer prestatiegericht. Mijn hele week draait om voetbal. Op dinsdag- en donderdagavond geef ik trainen. Daarna ga ik gelijk door naar mijn eigen training. Op woensdagmiddag en vrijdagavond heb ik de voetbalschool. Zaterdagochtend ga ik met de D1 mee en 's middags moet ik zelf voetballen. En op zondag sta ik langs de lijn bij KDO om bij mijn broer of vrienden te kijken. KDO is mijn cluppie. Mijn hart ligt bij KDO. Zij hebben me veel hulp geboden. Uiteindelijk wil ik de voetbalschool commercieel gaan maken. Ik moet vooruit blijven kijken.'
Hoe zie je de toekomst?
‘Ik wil de voetbalschool groter maken. Na de zomer gaan we commercieel verder, dan moeten de spelers een vergoeding gaan betalen. Nu was het nog gratis. Er spelen jongens en meisjes waar potentie in zit. Het zou leuk zijn als iemand doorbreekt. Profvoetballer worden is toch de droom van ieder voetballertje. Ik wil graag anderen helpen dat te bereiken. En dat is ook goed voor mijn naam. We hebben gekeken naar een website en een logo, maar dat zijn latere zorgen. Ik heb nu drie jaar een vriendin, Benthe. Zij studeert in Amsterdam. Ik heb toffe vrienden, die me fantastisch steunen. De meesten ken ik al vanaf de basisschool. Ze hebben me geholpen met de voetbalschool. Maar als we niet op de voetbalschool zijn, hebben we het er niet meer over.'
De redactie heeft de volgende kandidaat uitgenodigd.
‘Cor Onderwater. Hij is actief bij veel verenigingen in De Kwakel. Hij is betrokken geweest bij de nieuwbouw voor de scoutingvereniging St. Joannes De Kwakel. De vraag aan hem is: Hoe bevalt de nieuwe ruimte voor de scoutinggroep.'
(Bron: 29-1-2015, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)