Kees de Kuiper - 05 November 2014

De Kwakel - Na jaren van hard werken in het eigen bedrijf geniet Kees samen met zijn vrouw van zijn pensioen. Maar stilzitten doen ze niet, de agenda staat nog steeds vol met afspraken. De afgelopen twee weken was Kees druk met de Kwakelse veiling. Vorige kandidaat Hennie Lek wil graag weten wat de reden was dat Kees weer op zijn geboorteadres is gaan wonen in een prachtig nieuw huis en of het hem bevalt.

‘Mijn vader had te kennen gegeven dat hij het op prijs zou stellen als ons ouderlijke stekkie in de familie zou blijven. Hij had het namelijk ook van zijn vader overgenomen. Ik ben hier op de Drechtdijk geboren, met zeven zussen en een broer. Toen ik trouwde ben ik met mijn vrouw in Woerden gaan wonen. Dat huis hebben we helemaal gestript. Alleen de muren stonden nog overeind. Daar hebben we twee jaar gewoond. Toen hebben mijn broer en ik het bedrijf van mijn vader overgenomen en zijn we deze kant weer opgekomen. Het bedrijf zat eerst op de Drechtdijk, maar wij hebben in fasen een nieuw bedrijf op grotere schaal gebouwd in Vrouwenakker. Wij woonden bij het bedrijf. Dus toen ik het bedrijf verkocht had, zijn wij naar de Drechtdijk verhuisd, om afstand te nemen. In 2010 zijn we begonnen met bouwen. Samen met onze schoonzoon hebben we het huis ontworpen en hebben we de complete bouw begeleid. We hebben er twee jaar over gedaan. Het bevalt ons geweldig. We zitten dichtbij de winkels, de kerk en het verenigingsleven.'

Wat voor bedrijf had u?
‘Onze familie van beide zijden zijn middenstanders. Onze grootouders zaten dichtbij de basisvoorzieningen van mensen en ons bedrijf had daar ook mee te maken. Wij ontwierpen, fabriceerden, plaatsten en onderhielden machines voor de frituur- en visbranche en de voedselverwerkende industrie. Het was een intensief bedrijf, omdat de apparatuur moest functioneren op tijden dat de meeste mensen rusten. We moesten dus zeven dagen per week, 24 uur per dag bedrijven van service voorzien. Ik ben onderaan de ladder begonnen. Ik heb gewerkt als monteur en later als commerciële en financiële man. Ik heb dertig jaar dag en nacht gewerkt, want ik wilde er een succes van maken. Op een gegeven moment was het zo'n drukke periode. Het begon in april en ineens was het al oktober. Toen heb ik besloten om te gaan stoppen.'

En nu bent u betrokken bij de Kwakelse veiling?
‘Ik heb zwaar op de maatschappij geleund en met oogkleppen op geleefd. We hebben een complete generatie Kwakelaars gemist. We zijn nu doelbewust bezig om onze tijd in te halen. Een klasgenoot van vroeger was de spin in het web bij de Kwakelse veiling. Ik assisteerde hem weleens. Hij is onverwachts overleden. Een deel van zijn taken heb ik overgenomen. Ik ben verantwoordelijk voor het binnen brengen van de goederen. Lopers gaan langs de deuren om goederen op te halen. Ik stuur de mensen aan en zorg dat alles genummerd klaar staat op veilingkarren. Ik ben er twee weken mee bezig geweest. Er waren twee avonden waarop geveild werd. Dan zorg ik dat ik er ben als steun en toeverlaat. Er is een kleine €55.000 opgehaald. Dat bedrag wordt binnen het dorp besteed. De veiling draait op vrijwilligers, daar moet je zuinig mee omgaan. De avonden zijn echt een uitje voor de mensen. Er heerst saamhorigheid en het wordt met veel humor gebracht. De mentaliteit van de Kwakelaars spreekt ons enorm aan.'

Heeft u zelf nog iets gekocht of aangeboden?
‘Wij hadden een etentje voor vier personen bij ons thuis aangeboden. Dat heeft €220 opgebracht. Ik houd van koken. Ik zit in een kookclub genaamd Koken voor Kerels. Met elf industriëlen organiseren we om de beurt een cultureel uitstapje met aansluitend een kookavond op locatie. Wij hebben thuis een AGA gasfornuis uit Engeland met vier ovens. Dat vraagt een andere manier van koken.'

Heeft u nog andere bezigheden?
‘We hebben drie kinderen en vijf kleinkinderen. Twee van onze kinderen wonen in Amsterdam en een in Zandvoort. Iedere week fietsen we naar een van hen toe. Er zijn weken dat we de auto niet starten. We fietsen heel veel. We zijn naar Terschelling geweest en naar Maastricht. Tijdens mijn werkzame periode heb ik heel Nederland in de rondte gereden zonder iets te zien. Hoe kun je het land beter zien dan varend of op de fiets? Vroeger reden we op onze mountainbike buiten de paden. Dan gingen we regelmatig naar de Ardennen. Nu nemen we nog wel eens een onverhard paadje, maar meestal blijven we op de weg. Mijn vader woog 120 kilo. Dat wil ik voorkomen. Daarom zit ik ook bij de trimclub van KDO. Daar ben ik nu als trainer actief. Verder ben ik jager. Toen ik met de VUT ging, kreeg ik een mooi cadeau van mijn vrouw. Ik heb een jachtopleiding gedaan. Voor boeren in de omgeving doe ik beheer en schadebestrijding. Dat houdt in dat ik hoofdzakelijk ganzen en wilde eenden waar de boeren last van hebben, verdrijf. Er zijn allemaal regels voor wanneer wat bejaagbaar is. Het is zo bijzonder om vroeg in de ochtend in het veld te zitten en de zon te zien opkomen, dat is echt een belevenis.'

Wie wilt u als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Pieter Bots. Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn. Toch constateer ik dat veel mensen zeer vitaal oud worden. Omdat Pieter Bots als huisarts de mensen dichter op de huid zit, wil ik hem vragen daar zijn licht eens over te doen laten schijnen.'

(Bron: Conny Vos voor het Witte Weekblad, Conny Vos - fotograaf)