Lydja Bruinsma - 19 januari 2017

De Kwakel – Lydja Bruinsma zet zich al jaren in voor het Rode Kruis, waar ze onder andere de bijzondere vakanties coördineert en meedraait als leidster van de contactcirkel. Meerdere keren benadrukt ze bescheiden, dat ze het allemaal niet alleen doet, maar samen met anderen. Vorige kandidaat Paul Bertens vraagt haar hoe ze gemotiveerd blijft om dit vrijwilligerswerk te blijven doen.

‘ik vind het fijn als het met anderen goed gaat. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen. Dat doe ik met alle soorten van liefde en genoegen. Het sterkt mij als ik zie dat anderen plezier hebben. Ik kan echt genieten van die blije gezichten, daar put ik energie uit.’

Hoe bent u vrijwilliger bij het Rode Kruis geworden?
‘In 1970 kwamen wij in De Kwakel wonen. Ik kende er niemand. Toen de kinderen kwamen, ben ik vrijwilligerswerk gaan doen op de peuterspeelzaal en daarna op de kleuterschool. Later werd de kleuterschool samengevoegd met de lagere school en zat ik in het bestuur van de basisschool. Ik vind het fijn als alles goed loopt. De kinderen werden groter en iemand vroeg of ik tijd had om bij het Rode Kruis te helpen. Ik heb met de rolstoelvierdaagse mee gelopen, maar dat was fysiek te zwaar om te blijven doen. Zodoende ben ik de bijzondere vakanties gaan regelen.’

Wat houden die bijzondere vakanties in?
‘Het is een landelijk gebeuren voor iedereen die hulp nodig heeft, qua verzorging, tijdens een vakantie. Zo kunnen ze er lekker een weekje ontspannen tussenuit. Het is bijvoorbeeld voor dementerenden die nog thuis wonen met hun partner, zodat de partner even kan opladen. Ook voor terminale patiënten, die nog graag een weekje onbezorgd willen genieten. Ik doe de intake bij mensen thuis om vast te stellen welke zorg er nodig is. Daarna rapporteer ik aan het huis welke zorg er nodig is en informeer ik wanneer er plaats is. Na afloop van de vakantieweek ga ik weer langs. Dan zie ik hoeveel plezier deze mensen gehad hebben.’

Waar gaan de mensen heen?
‘We hebben een huis in Arnhem en in Wezep en de Henri Dunant boot. De boot vaart door heel Nederland en een stukje door Duitsland. Er zijn diverse opstapplaatsen. We proberen de afstand tussen de aanlegplaats en woonplaats zo klein mogelijk te houden. Mensen worden door familie of buren gebracht. Als dat niet lukt worden ze thuis opgehaald. Er wordt voor gezorgd dat de vrijwilligers een reële draagkracht hebben, zodat ze het niet de ene week heel zwaar hebben en de andere week niet. Er komen aanvragen uit heel Nederland binnen. Op de boot is plek voor zo’n zeventig gasten. Voordat ik dit deed, ben ik ook als vrijwilliger met de Henri Dunant mee geweest.’

Dus u gaat zelf niet mee?
‘Twee jaar geleden zijn we begonnen met het organiseren van een reis voor mensen die een beetje hulp nodig hebben. Met deze reis ga ik zelf mee. We gaan dit jaar op 17 juli naar Rijs in Friesland. We beginnen nu met werven en willen iedereen een kans geven om mee te gaan. We huren een bus en vol is vol. We gaan met een groep van veertien vrijwilligers mee. Dagtripjes zitten bij de prijs inbegrepen. ’s Avonds doen we spelletjes en is er muziek. De laatste avond is een bonte avond en doen alle vrijwilligers een soort act, dat is grote hilariteit. Het is een week hard werken en zweten waard als je die blije gezichten ziet.’

U doet ook de contactcirkel?
‘De contactcirkel bestaat uit drie groepen van maximaal acht ouderen. We zijn met acht vrijwilligers. Iedere week is een andere leidster aan de beurt. Deze belt ’s ochtends de eerste en de laatste belt de leidster. Het is een controle voor mensen die alleen wonen of mensen met een dementerende partner. Het gebeurt weleens dat iemand de telefoon niet opneemt. Dan gaan we ernaartoe. De sleutels liggen in het Hoge Heem. We gaan er nooit alleen heen. Niet iedereen is ertegen bestand wat je tegenkomt. Meestal gaat het goed en dan weet ik dat iedereen weer lekker wakker is geworden.’

Doet u nog andere dingen bij het Rode Kruis?
‘Als er iets georganiseerd wordt, kunnen ze altijd een beroep op me doen voor hand- en spandiensten. Het is een fijne groep mensen. Ze zijn me erg dierbaar. Op dit moment heb ik intensief contact met de vrijwilligers met wie ik de week op vakantie ga. Met de vrijwilligers van de telefooncirkel komen we eens in de twee maanden bij elkaar om een nieuw rooster te maken. We hebben een groepsapp om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen.’

Wat doet u nog meer?
‘Alles wat op mijn pad komt en waar ik andere mensen mee kan helpen zal ik over nadenken. Ik heb als vrijwilliger bij het longfonds geholpen. We hebben drie longpunten in Amsterdam opgezet waar mensen lotgenoten kunnen ontmoeten en informatie kunnen inwinnen. Daar ben ik vorig jaar mee gestopt. Zeven jaar geleden ben ik gestopt met werken. Mijn man is ook met pensioen. We gaan graag reizen, met de caravan door Europa, maar we maken ook verre reizen. Het liefst organiseren we alles zelf. Verder doen we graag dingen met de kinderen en kleinkinderen.’

Wie wilt u als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Ben Sauerbreij. Hij tekent niet onverdienstelijk. Ik wil hem vragen of hij autodidact is en hoe hij ontdekt heeft dat hij zo goed kan tekenen.’

(Bron: 19-1-2017, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)