Margriet Meeuwis - 05 Januari 2005

Elke week wordt een inwoner van Uithoorn of De Kwakel door het Witte Weekblad geïnterviewd. Deze persoon mag zelf zijn of haar opvolger uitnodigen en de eerste vraag bedenken. Vorige week liet Riet Ambagtsheer weten dat ze graag Margriet Meeuwis wilde uitnodigen. Margriet komt oorspronkelijk uit Amsterdam, maar woont vanaf haar 25e in De Kwakel aan de Boterdijk. Ze is getrouwd en heeft geen kinderen. In het begin miste Margriet de stad nog wel eens, maar af en toe een bezoekje aan de stad is voor haar nu voldoende; wonen zou ze er niet meer willen. Het wonen in De Kwakel vindt ze heerlijk en met de mensen kan ze prima overweg. Margriet moet haar huis uit omdat haar woning gesloopt wordt. Riet wil haar vragen hoe zij het vindt dat er dertig woningen aan de Boterdijk gesloopt worden.

De Kwakel - Op de eerste vraag antwoordt Margriet:

"Het is natuurlijk verschrikkelijk dat alle bewoners uit hun huizen moeten. Het gaat om dertig woningen; alle huurwoningen die de Boterdijk rijk is. De woningen staan verspreid over de hele Boterdijk, want er staan koopwoningen tussen, die blijven wel staan. Het Rooie Dorp en het Nieuwe Rooie Dorp gaan wel weg. Van een aantal woningen is het logisch dat er gesloopt moet worden, maar de woningen waar ik onder andere in woon, zijn in prima staat. Ze zijn 24 jaar geleden gerenoveerd en helemaal aangepast aan de moderne tijd. Wat dat betreft is het onbegrijpelijk wat men nu gaat doen."

Ze vervolgt: "Het is ook een beetje vreemd gegaan. De directeur van Woongroep Holland is vorig voorjaar gaan kijken bij mijn buren, zij hadden de renovatie afgehouden vanwege de hogere kosten. Die directeur heeft niet in één van de gerenoveerde woningen gekeken. De huizen zijn prima en vooral jonge mensen vinden het wel leuk om zo'n oudere woning op te knappen. Het gaat bij Woongroep Holland ook niet om de huizen maar het gaat hen om de grond. Grond is veel waard en waar nu één huisje staat met grond erachter, kunnen er makkelijk meer staan. Iedereen heeft toen een brief ontvangen van Woongroep Holland waarin werd uitgelegd dat de woningen gesloopt gaan worden maar dat men er later meer over hoorde. Wij waren net bezig de slaapkamer op te knappen... We weten ook niet wanneer er gesloopt wordt; dat kan nog wel vijf of tien jaar duren.
Twee maanden na die brief stonden ze toen bij de buren. De brief was, achteraf gezien, een soort geestelijke voorbereiding. In november 2004 kregen we weer een brief en moesten alle bewoners van de dertig woningen voor een vergadering naar Leenders komen. Toen kregen we te horen dat een aantal woningen, geleidelijk allemaal binnen twee, drie jaar, gesloopt gaat worden.

Er is een alternatief; er wordt een seniorenflat gebouwd bij de Zwarte Buurt, de nieuwbouwwijk, daar kunnen de bewoners in. Een aantal ouderen heeft het al geaccepteerd en zich erbij neergelegd, maar de jongere mensen willen eigenlijk niet weg. Ongeveer de helft van de mensen is nog jong. Probleem is natuurlijk dat er tussen de bewoners al een soort verdeeldheid is ontstaan. Veel ouderen zijn heel erg verdrietig. Deze woningen werden 63 jaar geleden gebouwd, sommige mensen zijn er toen in getrokken en wonen er nu nog. Zij hebben hun hele leven aan de Boterdijk gewoond. Het was een zeer emotionele avond bij Leenders. Toen hoorden we ook dat het ging om de huizen van de Elzenlaan tot aan het dorp. Als je als buitenstaander door het dorp fietst, zie je prachtige huisjes staan, dat hoort gewoon bij die kleinere dorpen. Veel mensen denken ook dat de hele Boterdijk uit koophuisjes bestaat, zo leuk ziet het eruit. Men kreeg 34 jaar geleden de mogelijkheid de huurhuizen te kopen, maar dat was lang niet voor iedereen weggelegd. Het bedrag dat gevraagd werd, is nu eigenlijk een lachertje, maar toen was het een flink bedrag. Nu wordt het niet meer te koop aangeboden.
De Boterdijk hoort bij het cultureel landschap. Er zijn meer dorpen die een vergelijkbare dijk hebben, Wilnis, bijvoorbeeld. En overal gebeurt hetzelfde. Het is landelijk beleid, lijkt het wel."

Heeft u enig idee wat er voor terugkomt?

"We hebben begrepen dat er dure twee-onder-een-kap woningen en kleine flats voor terugkomen. Daarom willen ze graag de grond hebben waar onze woningen op staan. Woongroep Holland heeft de macht en inwoners kunnen daar niets aan veranderen. We kunnen wel protesteren, maar dat haalt allemaal niets uit.
Mijn man en ik hebben ook lang tegengesputterd, want wij zijn nog jong en willen nog niet naar een senioren-flat, maar nu hebben we ons er maar bij neergelegd. Het heeft echt geen nut. Als we eerst naar een ander huisje gaan, moeten we over tien jaar alsnog naar een seniorenflat en dan is het niet zo makkelijk om erin te komen. Bovendien moeten we dan weer twee keer een woning gaan inrichten. Veel mensen weten niet dat de huizen gesloopt gaan worden. Vooral in het dorp zelf is het lang niet bij iedereen bekend. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen het zomaar accepteert."

Wat gaat u nu in de toekomst doen?

"Ik heb een volkstuintje gehuurd achter de Vuurlijn, zodat ik in elk geval, net als nu, bezig kan zijn in de tuin met bloemen en planten, want dat vind ik heerlijk. We willen wel in De KwakeI blijven en we hebben er natuurlijk zeer uitgebreid over gesproken. Hoewel we vinden dat we nog te jong zijn, gaan we toch maar naar de seniorenflat. Het is niet anders. Het is zo jammer, want we hadden juist ons mooie huisje aan de Boterdijk opgeknapt en een gloednieuwe schuur neergezet. Al ons spaargeld hebben we daarvoor gebruikt. De Boterdijk is gewoon een stukje geschiedenis van De Kwakel en dat wordt nu weggevaagd. De nieuwe wijk achter de kerk krijgt senioren- en starterswoningen en daar komen we dan terecht. Overigens zijn er plannen om ook achter de Boterdijk een nieuwe wijk te bouwen. Daar zal gebouwd worden tot ongeveer de brug, waar het land van Blommestijn begint. In feite houd je de vooruitgang niet tegen. Toen wij aan de Boterdijk kwamen wonen, sprak ik een overbuurvrouw van 89 jaar oud. Zij vertelde me dat toen zij aan de Boterdijk kwam wonen, ze tot aan de Vrouwenakkersebrug kon kijken. Dat was allemaal land.

Vroeger was het echt platteland en in en na de oorlog kwamen er veel meer huizen bij. De vooruitgang houd je niet tegen en de kinderen die nu geboren worden, willen ook ergens wonen. Dat begrijp ik allemaal prima, maar het houdt wel in dat het landschap vernield wordt. Er komen steeds meer vrijgezellen, dus meer huishoudens en in feite moeten er dan ook meer huizen komen dan vroeger, maar er is bijna geen ruimte meer om te bouwen. Amstelveen is bijna vol, Uithoorn heeft ook niet veel ruimte meer om te bouwen, kortom, er moet wel iets gebeuren. Het is aan de andere kant eeuwig zonde dat de Boterdijk niet behouden kan worden zoals het is. Het typische is ook dat er meer koopwoningen tussen de huurwoningen staan, die blijven gewoon staan.
Het plan is dus gewoon om op de grond duurdere en meer woningen te bouwen dan er nu op staan. Het gaat dus eigenlijk puur om geld en dat steekt."

Hoe heeft u als bewoners op de plannen gereageerd?

"We hebben een aantal keren vergaderd. Van elk groepje huizen kwamen er enkele afgevaardigden samen en dan werden de meningen gepeild. Het bleek al snel dat de oudere bewoners zich vrij snel hadden neergelegd bij de plannen en toch maar akkoord waren gegaan. Men krijgt een verhuispremie, maar die is erg laag.
De gemeente heeft er allemaal niets meer over te zeggen omdat Woongroep Holland is geprivatiseerd.
Een echtpaar woont al zestig jaar in hun huis aan de Boterdijk, zij vinden het verschrikkelijk maar ze kunnen niet anders dan met de plannen instemmen. Eén mevrouw uit het Nieuwe Rooie dorp heeft met Gerrit Verbruggen gesproken. Hij vindt het heel erg, maar kan er niets aan doen. We kunnen dus niets ondernemen."

Wat vindt u nu het ergste van alles?

"Het ergste vind ik dat je eigenlijk zomaar je huis uitgerukt wordt. Mensen hebben hun hele leven in hun huisje gewoond, kinderen zijn er geboren en ze zijn er getrouwd en oud geworden en dat wordt je zomaar afgenomen. Je kunt je niet voorstellen wat dat teweeg brengt. Iedereen is heel erg zenuwachtig door al die plannen.
De ergste nervositeit heeft nu plaats gemaakt voor een soort gelatenheid, ik weet niet wat erger is.
Mensen staan enorm onder druk en dat heeft invloed op de relaties van mensen onderling. De bewoners houden van hun huis en tuinen, ze genieten van de natuur en het leven aan de Boterdijk. Het is echt verschrikkelijk wat er nu staat te gebeuren. Mensen hebben een binding met elkaar en er is altijd weinig verloop geweest. Men helpt elkaar nog en iedereen kent elkaar aan de dijk. Men loopt de deur niet plat bij elkaar, maar als je elkaar nodig hebt, weet je elkaar te vinden. Het is een heerlijke buurt. Een buurvrouw van mij woont er ook al 45 jaar. Er is ook een goede sociale controle. Mensen worden hier nog oud, want als ze er eenmaal wonen, willen ze niet meer weg. De mensen die er nu komen wonen, weten dat het tijdelijk is. De flat moet over ongeveer anderhalf jaar klaar zijn en de huizen worden dan enkel nog tijdelijk verhuurd tot aan de sloop, want dat gaat in gedeelten. Het plan is om over drie à vier jaar te gaan beginnen met afbreken. Niemand weet dus wat hem of haar te wachten staat en voor mij is het enige positieve puntje dat ik een tuintje heb kunnen huren."

Wat nu als de plannen onverhoopt niet doorgaan, de sloop wordt teruggedraaid en alles blijft zoals het is? "Dat zou heerlijk zijn! Uiteraard moet iedereen dan opnieuw even omschakelen, maar volgens mij heeft niemand daar problemen mee! Dat zou echt fantastisch zijn."

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat wilt u vragen?

"Ik wil graag Jannie Voorn uitnodigen. Jannie is vrijwilliger bij het Hoge Heem, maar is ook lid van de Avondwakegroep in De Kwakel. Ik wil haar vragen of ze uitleg wil geven over de Avondwake en hoe dat in zijn werk gaat."

Foto: Margriet Meeuwis, met op de achtergrond haar buurvrouwen, over hun gedwongen verhuizing vanwege de naderende sloop van hun huizen: "De mensen staan nu enorm onder druk en dat heeft invloed op de relaties van mensen onderling. De bewoners houden van hun huis en tuinen, ze genieten van de natuur en het leven aan de Boterdijk. Het is echt verschrikkelijk wat er nu staat te gebeuren. Foto: Patrick Hesse, Visionquest.nl

Dit ketting gesprek is bewaard gebleven dankzij dhr. André Winter, hij verzamelde tot februari 2009 alle informatie over De Kwakel.

Publicatie Witte Weekblad 05-01-2005.