Marieke Verkerk - 14 december 2017

Het zijn net puzzeltjes

Uithoorn - Vanuit haar nieuwe kantoor achter haar woning geeft Marieke Verkerk reisadvies. Vorige kandidaat Inge Quint vraagt haar hoe zij zich als Travel Counsellor weet te onderscheiden in al het sociale media geweld van grote reisaanbieders.

‘Het voordeel voor mij is dat ik geen huur hoef te betalen en geen personeelskosten heb, waardoor ik niet duurder hoef te zijn dan internet, terwijl ik wel extra service, kwaliteit en persoonlijke aandacht biedt. Mensen denken dat ze via internet goedkoper uit zijn, maar ik heb zoveel bronnen om uit te putten dat ik de reis vaak goedkoper kan aanbieden. Ik lever maatwerk. Het zijn allemaal net puzzeltjes. Iemand wil drie dagen hier met aansluitend een weekje daar. Mensen willen kamers naast elkaar of weten waar het beste restaurant is. Autohuur, overtocht en een excursie. Ik kan het allemaal inpassen. Ik ontzorg en dat is belangrijk in deze drukke tijd. Klanten betalen alleen bemiddelingskosten, aangezien ik mijn verdienste via de reisorganisaties krijg. Travel Counsellors bestaat nu tien jaar en het aantal klanten groeit nog steeds.’

Hoe ben je hiermee begonnen?
‘Na dertien jaar ervaring opgedaan te hebben bij mijn ouders op het reisbureau, ben ik voor mezelf begonnen en heb ik me aangesloten bij Travel Counsellors. Ik wilde me aansluiten bij een betrouwbare organisatie met lidmaatschap ANVR en SGR. De organisatie heeft een Engels hoofdkantoor en een Nederlands kantoor in Den Haag. Het is heel individueel werk, maar ik sta toch in contact met mijn 1600 collega’s wereldwijd. Ik kan terugvallen op de organisatie en op het netwerk van collega’s. Als ik een bestemming niet goed ken, kan ik dat vragen aan collega’s ter plekke. Verder krijg ik trainingen en gaan we regelmatig op studiereis.’

Heb je bijzondere landen bezocht?
‘Mijn laatste reis was een studiereis naar India met twaalf collega’s. Een bijzonder, onbegrijpelijk land. Mensen slapen op de vluchtstrook van de snelweg omdat ze de volgende dag weer naar hun werk moeten en het te ver is om helemaal terug naar huis te gaan. India staat erom bekend dat toeristen vaak ziek worden, maar niemand van ons is ziek geweest. Het is belangrijk om in goede accommodaties te verblijven. Ik ben naar Palagonië geweest, dat was een indrukwekkende reis. We hebben gehiket naar een gletsjer en daar zijn we gewoon gaan zitten kijken. Iedereen was muisstil. We hoorden de gletsjer kraken. Een geweldig manier om de plek te ervaren. Die beleving probeer ik over te brengen op mijn klanten. Er zijn nog heel veel landen waar ik graag naartoe zou willen, Japan bijvoorbeeld of Namibië, Marokko, Rusland, maar ook Alaska. Mijn wensen zijn heel divers. Ik houd van andere culturen.’

Hoe is je thuissituatie?
‘Wij hebben twee zonen, Martijn en Thomas. Het voordeel is dat ik mijn eigen tijd kan indelen. Ik hoef niet om negen uur te beginnen, daarentegen moet ik vaak ’s avonds werken. Ik ben 24 uur per dag bereikbaar, dus soms moet alles wijken. Zo had ik klanten in Amerika waar de bosbranden woedden. Ik werd gewaarschuwd dat door de brand het hotel waar ze de volgende nacht zouden doorbrengen gesloten was. Vanwege het tijdsverschil kon ik, nog voordat zij wakker waren, alvast een hotel voor de volgende nacht reserveren. Dat moet meteen geregeld worden. Nu begint het hoogseizoen, dus dan werk ik meer.’

Jullie zijn verhuisd?
‘In 2015 zijn we aan de Vuurlijn komen wonen in een oude kwekerij. We hebben elf maanden in het bruine huis gewoond. Inmiddels zijn de kassen gesloopt en heeft het geen agrarische bestemming meer. Het was eerst een rozenkwekerij. Tijdens de sloop kwamen er wel honderd vrachtwagens met puin langs mijn werkplek. De schuur is verbouwd, de sloot verplaatst en asbest verwijderd. In de zomer hebben we zeven maanden in de schuur gewoond en hebben we het huis opgeknapt en de tuin aangelegd. De schuur is nu mijn kantoor. Sinds we hier wonen zijn we veel meer buiten.’

Heb je nog andere bezigheden?
‘Ik heb zeven jaar in de materiaalcommissie van Qui Vive gezeten, maar door de drukte van dit project heb ik dat jammer genoeg af moeten zeggen. Ik heb jaren gehockeyd en ben nu met tennissen begonnen. Mijn goede voornemen is om vaker naar de sportschool te gaan. Ik wandel vaak met onze hond. We hebben een Catalaanse herder. Ik vind klussen leuk en tuinieren, om alles net weer wat mooier maken. We wonen hier heel landelijk en ervaren echt dat dorpsgevoel.’

Wie wil je als volgende kandidaat vragen?
‘Mirjam Ohlenbusch. Zij werkt als makelaar en zet zich onder andere in voor Qui Vive, de Hartstichting en het KWF. Ik wil haar vragen hoe ze haar vrijwilligerswerk combineert met haar drukke baan?’

(Bron:14-12-2017, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)