Peter Kas - 15 februari 2007

DE KWAKEL - Elke week wordt een Uithoornaar of Kwakelaar door het Witte Weekblad geïnterviewd. Hij of zij nodigt zelf een opvolger uit en bedenkt de eerste vraag. Vorige week nodigde Rob Klijn Peter Kas uit. Peter is geboren en getogen in De Kwakel. Hij is 34 jaar, getrouwd en heeft twee dochters. Peter heeft onlangs zijn droom waargemaakt en zijn goede baan verruild voor de aanschaf van een eigen zaak: een cafetaria, Deze zaak is niet in de nabije regio gevestigd. Voorlopig is dat hard werken en levert maar weinig vrije tijd op. Peter heeft nu weinig tijd voor vrienden en de voetbalclub waar hij altijd veel regelde. Rob wil hem vragen of het misschien in de toekomst anders wordt en hij dan weer tijd heeft voor de club en of hij de gezellige weekeinden niet mist.

"Dit was echt een droom van mij"
Op de eerste vraag antwoordt Peter: "Het is misschien voor anderen een beetje vreemd gegaan, maar toen mijn vorige werkgever failliet ging ben ik op zoek gegaan naar een baan en dat was in ogen van velen een goede baan.
Mijn probleem was echter dat ik te weinig uren kon werken; vroeger werkte ik als transportplanner iets van tachtig uur en vervolgens nog 'maar' 35. Vervolgens kreeg ik de kans een cafetaria over te nemen en ook dat kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Toen ik nog op school zat, werkte ik in een cafetaria en ik heb toen ook mijn horecapapieren gehaald. Ik vond het werk hartstikke leuk en ik ga graag met mensen om. Nu stond ik voor de keus en in overleg met mijn vrouw heb ik toen besloten die kans te nemen. Op dit moment is de zaak natuurlijk het belangrijkste, maar vorig weekeinde had ik een beetje meer vrij en ben ik bij de club geweest. Afhankelijk van het personeel ben ik zeker van plan, als het goed gaat in de zaak tijdens mijn afwezigheid, om vaker vrij te nemen.

Zelf vind ik het jammer dat ik niet meer voetbal, maar ik mis het niet echt; ik heb nu even een andere prioriteit. Overigens heb ik op maandag wel altijd vrij en vergeleken met mijn vorige baan, heb ik nu zelfs meer tijd voor de kinderen. Tijdens een verjaardags-feestje kwam ik iemand tegen die een cafetaria heeft en zo spraken we er over.

Omdat het idee me altijd wel aansprak en ik toch nog steeds zoekende was naar een baan waarin ik mijn ei weer kwijt kon, zag ik het wel zitten. Voor andere mensen is het misschien een beetje vreemd, maar ik wil juist graag stress in mijn werk. Dat vind ik lekker en nu is het me eigenlijk nog te rustig.
Dus ik speelde nog steeds met het idee en dat was de reden dat ik er op die verjaardag over sprak en eigenlijk wil je zoiets dan toch wel erg graag. Je neemt altijd een risico, maar dat heb ik tot een minimum weten te beperken. Het is natuurlijk wel een investering die ik heb gedaan, maar een ander koopt een dure auto en dat heb ik dus niet gedaan."

Wat vindt uw omgeving van die verandering in uw leven?

"Het grappige is dat de mensen die me ècht goed.kennen, bijna opgelucht 'eindelijk!' riepen bij het horen van het nieuws. Het is trouwens ook niet zomaar 'even' geregeld. Om te beginnen was het de derde zaak die ik bekeken had en.pas toen ben ik echt tot aankoop overgegaan. Bovendien had ik het zonder de steun van mijn vrouw ook niet gedaan. Zij staat er volledig achter en helpt ook mee in de zaak. Iedereen in mijn omgeving weet wel dat dit echt mijn droom was. Hoewel ik een horecazaak heb, werk ik gelukkig vooral overdag; om acht uur 's avonds gaan de deuren dicht. In de avonduren
heb ik nog tijd voldoende voor mijn sociale leven, want dat vind ik ook heel belangrijk. Aan de andere kant ben ik wel dagelijks in de zaak te vinden en ik vind ook dat je dat behoort te doen. De producten die ik verkoop wil ik kennen en geproefd hebben. Kwaliteit en service zijn het belangrijkste bij het runnen van een cafetaria. Om geconcentreerd met mijn werk bezig te zijn neem ik bijvoorbeeld geen bestellingen op papier op en dat verwacht ik ook van anderen die in de zaak werken. Op die manier wordt het werk geen routine."

Wat eet u zelf?

"Ik kook twee keer per week groente, maar omdat ik zes dagen per week op de zaak eet, neem ik daarnaast twee keer snacks en twee keer brood. Overigens neem ik ook van huis gezonde maaltijden mee, die ik opwarm op de zaak. Mijn gezin eet thuis en ik wil de kinderen ook leren dat snacks niet zo gezond zijn, een keertje is prima, maar niet elke dag. Zelf ben ik gek op snacks, voor zover ik weet al van jongs af aan. Op mijn achttiende heb ik een jaar in Amerika gewoond en dan kook je niet zelf.
Veel mensen leven daar uitsluitend op junkfood. Ook tijdens mijn vorige baan als transportplanner maakte ik graag gebruik van de mogelijkheden van de kantine: snacks dus. Het vreemde is dat ik, sinds ik mijn eigen cafetaria heb, minder snacks eet dan voorheen. Ik heb gemerkt dat ik, doordat ik niet meer sport, toch een beetje moet opletten. Ik neem tegenwoordig vaker een broodje gezond en ik heb er weinig moeite mee de snacks te laten staan. Bovendien verkopen wij steeds meer gezonde producten, zoals fruit, rauwkostsalades en veel vegetarische producten. Door het aanbieden van kwaliteit en een groot assortiment in een cafetaria, waaronder veel gezonde producten, komen er ook klanten die niet zouden komen wanneer het enkel een snackbar is. Een voorbeeld van de kwaliteit die ik lever zijn de broodjes tartaar en rosbief. Ik haal het vlees bij een slagerij in Uithoorn die superverse producten levert. Dat proef je en daar komen mensen graag nog eens voor terug. Ik hoop over enige tijd ook aan bedrijven te gaan leveren in de buurt van het cafetaria."

Hoelang bent u nu bezig en hoelang wilt u nog doorgaan?

"Ik ben nu vijf maanden bezig en het is anders dan ik me had voorgesteld. De echte drukke tijd moet nog komen en dan ben ik er helemaal klaar voor. De afgelopen maanden heb ik vooral de tijd genomen de zaak te leren kennen. Het langzaam opbouwen is volgens mij een uitstekende manier om de kwaliteit te waarborgen. Of het een succes blijkt te zijn moet de tijd nog uitwijzen, maar ik heb er veel vertrouwen in en als het aan mij ligt blijf ik dit werk nog jarenlang volhouden. Ik heb het gelukkig getroffen met het personeel dat me nu helpt en dat is een groot voordeel, zeker als ik straks wil proberen iets meer tijd vrij te maken in de weekeinden."

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende kettinggesprek en wat wilt u vragen?

"Ik wil graag Michel Lek uitnodigen. Michel is al jarenlang betrokken bij het jaarlijkse Sport en Spel gebeuren bij KDO en dan is hij zeer actiefbezig met kinderen. Zelf heeft hij geen kinderen en ik wil hem vragen waar zijn motivatie vandaan komt om met de kinderen van andere activiteiten te ondernemen.

Bron: Witte Weekblad 15-02-2007 / Collectie Ben Plasmeijer
Foto: Patrick Hesse, Visionquest.nl.