Ron Meijenburg - 08 Mei 2008

DE KWAKEL - Elke week wordt een Uithoornaar of Kwakelaar door het Witte Weekblad geïnterviewd. Hij of zij nodigt zelf een opvolger uit en bedenkt de eerste vraag. Vorige week nodigde André Plasmeijer Ron Maijenburg (38) uit. Ron is een geboren en getogen Kwakelaar.

Hij woont samen en wacht nu tot zijn nieuwe huis klaar is om te betrekken. Ron heeft altijd supermoto gereden en deed mee aan motorraces. Twee jaar geleden is hij gestopt omdat hij een blessure opliep. Nu is Ron vanaf de zijlijn bij het motorgebeuren betrokken. André wil hem vragen hoe dat voelt. Daarnaast wil André weten hoe het met Ron's bedrijf gaat.

Op de eerste vraag antwoordt Ron:

,,Nou, het is lastig om vanaf de zijlijn te moeten toekijken bij motorraces en te weten dat je zelf niet kunt meedoen. Ik deed mee aan supermoto-races met een omgebouwde crossmotor. De wedstrijden worden verreden op verschillende terreinen, waarvan 80 procent op verharde wegen en 20 procent op onverharde wegen. De wedstrijden worden op circuits gereden, maar ook op industrieterreinen. In 2006 ben ik tijdens een wedstrijd gevallen, waarna ik door een andere deelnemer, die me niet meer kon ontwijken, in mijn rug ben gereden. Het was een behoorlijk ernstig ongeluk, zo erg dat ik moest stoppen met racen. Het eerste jaar heb ik volledig rust gehad. Inmiddels gaat het weer aardig. Ik moest noodgedwongen stoppen met racen en dat is vreselijk. In 2007 kon ik de bandenservice op me nemen, ik verwisselde de banden voor andere rijders. Dit jaar kon dat helaas niet en maak ik me op een andere manier nuttig; ik ben monteur voor een goede vriend van mij, ik zorg dat zijn motor in orde is voor de wedstrijden. Op die manier ben ik er toch bij. Het is minder leuk, maar het kan even niet anders. Wie weet kan ik in de toekomst weer racen, ik hoop het in elk geval wel!"

,,Met mijn bedrijf gaat het heel goed. In 2006 ben ik samen met een compagnon het bedrijf gestart in Aalsmeer. HMS is een verhuurbedrijf van gereedschap. We verhuren materiaal aan particulieren en bouwbedrijven. Inmiddels weten veel mensen de weg naar ons bedrijf te vinden en heb ik gelijk gehad dat het 'gat in de markt' zou zijn."

Wat is er leuk aan motorracen en hoe gaat dat met de wedstrijden?

,,Het mooie aan motorracen is de enorme snelheid. Je rijdt tijdens wedstrijden gemiddeld 180 kilometer per uur en dat is geweldig. De wedstrijden worden verreden op korte circuits of industrieterreinen. Racen is een redelijk veilige sport, tenminste niet gevaarlijker dan andere sporten. Wel is het rijden op een circuit veiliger dan op de openbare weg of op industrieterreinen. Het aantal ongelukken tijdens de wedstrijdsport motorrijden valt mee, over het algemeen loopt het door de beschermende kleding goed af. Op industrieterreinen is het vanwege obstakels zoals lantaarnpalen, paaltjes en boompjes gevaarlijker. Op de baan heb je betere uitwijkmogelijkheden: gras en rubberen beschermings-materialen. In die zin is het rijden op circuits het meest veilig. Er zijn verschillende circuits. Vroeger reed ik vaak op het industrieterrein in Alphen aan den Rijn. De motorclub van Zevenhoven organiseerde die wedstrijden, dat waren leuke tijden. Ruim 15.000 man publiek kwam in het weekeinde kijken naar de motorwedstrijden. Sinds een jaar of vier wordt er niet meer geracet op dat industrieterrein. Dat heeft te maken met het feit dat veel bedrijven er niet meer aan willen meewerken. Voor de motorsport wordt het in Nederland steeds moeilijker om ruimte te krijgen waar wedstrijden gehouden kunnen worden. Inmiddels ben ik geen lid meer van een club, maar rijd ik nog wel motor, op een rustige manier. Op de openbare weg rijd ik graag een flink stuk en soms ga ik dan ook even hard. Als ik dan een uurtje gereden heb, ben ik dik tevreden als ik thuiskom. Gewoon motorrijden kan geen kwaad voor mijn rug. Ik heb nog steeds last, maar ik heb mindere en betere dagen. Naast mijn motor, een Yamaha Fazer 1000 Toermotor, heb ik een minibike."

Kunt u iets vertellen over uw zaak en waarom en hoe u daarmee gestart bent?

,,In 2006 ben ik samen met een partner begonnen met het bedrijf. Het is een verhuurbedrijf en de winkel is in Aalsmeer. Het is iets heel anders dan ik voorheen deed; tot mijn dertigste was ik automonteur. Vervolgens ging ik in loondienst werken bij een bedrijf dat materialen verhuurde, maar daar ben ik mee gestopt. Ik wilde graag voor mezelf beginnen en zag ook mogelijkheden binnen de branche. Mijn partner had al een vestiging in Hillegom en omdat het op franchisebasis was, kon ik ermee aan de slag. Ik had er veel vertrouwen in, maar wist dat het hard werken zou zijn. Ik werk samen met mijn partner, verder helpt alleen mijn vader mee. Hij rijdt goederen naar klanten en haalt materialen ook weer op. We kunnen altijd bouwen op de steun van de hoofdvestiging en dat is een prettige gedachte. Zelf vind ik het leuk met gereedschap bezig te zijn. Het aardige is dat ik nu ook zelf het onderhoud van de machines doe. Het werk bestaat voor mijzelf voornamelijk uit het helpen van klanten in de winkel, het verhuren van materialen en de bijbehorende formulieren invullen, materialen innemen en de administratie van het bedrijf bijhouden. Het is leuk om te doen en met een beetje geluk openen we in de toekomst nog een vestiging; dat zou ik wel graag willen!"

Heb je naast de motoren en je werk nog tijd voor andere hobby's?

,,Niet veel, maar dat komt ook omdat we momenteel druk zijn met ons nieuwe huis. We moeten eind mei verhuizen en dat kost extra veel tijd. Het nieuwe huis is opgeleverd en we zijn nu druk bezig met inrichten. Maar ik moet wel zeggen dat mijn werk ook mijn hobby is en dan heb je natuurlijk niet veel hobby's nodig!"

Wie wilt u uitnodigen voor het volgende Kettinggesprek en wat wilt u vragen?

,,Ik wil graag Dennis Vlasman uitnodigen. Dennis is een echte Kwakelaar en van beroep plaatwerker. Zijn hobby is het restaureren van oude Volkswagenbusjes. Hij stopt er heel veel tijd in en is erg enthousiast. Ik vraag me af of het nog mogelijk is om aan onderdelen te komen en hoe hij dat voor elkaar krijgt."

Bron: Witte weekblad 2008 Tekst: Samira Fiesler Foto: Patrick Hesse - Visionquest.nl