Sanne de Vries - 16 februari 2017

Weken opgesloten op ons eiland

De Kwakel - Sanne de Vries werkt in een academisch ziekenhuis. Daarnaast doet ze de specialisatie opleiding tot oncologieverpleegkundige en ook de opleiding tot hematologieverpleegkundige. Vorige kandidaat Henk Snoek vraagt haar wat haar motiveert om zich voor deze ziekten in te zetten?

‘Ik wist al heel jong dat ik verpleegkundige wilde worden. Na de Havo begon ik met HBO-V, maar door allerlei omstandigheden lukte dat niet. Toen heb ik MBO-verpleegkunde gedaan. In het derde jaar heb ik stage gelopen op hematologie en dat beviel zo goed, dat ik daar na mijn studie gelijk ben gaan werken. Voordat ik daar stage ging lopen, had ik nog nooit van hematologie gehoord. Hematologie is de ziekteleer van het bloed. Wij geven intensieve zorg aan patiënten met bloedziekten. Daaronder valt acute leukemie en de ziekte van Kahler. Wij hebben in verhouding met andere afdelingen jonge patiënten, vanaf achttien tot zeventig jaar. Daarboven kan het lichaam de chemo niet meer aan en worden mensen poliklinisch behandeld.’

Wat is de meerwaarde van een academisch ziekenhuis?
‘In een academisch ziekenhuis is de zorg complexer dan in een perifeer ziekenhuis. Waar de zorg bij hen stopt, begint het bij ons pas. Wij krijgen de moeilijke cases van andere ziekenhuizen uit heel de top van Noord-Holland. Academische ziekenhuizen zijn de enige die allogene stamceltransplantaties uitvoeren. Veel ziekenhuizen hebben hematologie en oncologie samen, maar bij ons is dat een aparte afdeling.’

Hoe gaat het eraan toe op de afdeling?
‘Patiënten die net gehoord hebben dat ze acute leukemie hebben, leven nog in een waas. Ze zijn bij de huisarts geweest en die heeft hen meteen doorgestuurd. Soms krijgen ze dezelfde dag al chemo. Wij proberen uit te leggen wat er gebeurt, maar dat komt niet altijd gelijk binnen, dan komen ze later met vragen. Onze patiënten blijven vier weken op de afdeling. Dan mogen ze twee weken naar huis. Daarna komen ze weer vier weken terug. In die tijd mogen ze niet van de afdeling af, want ze hebben geen afweer. Ze zitten dus vier weken opgesloten op ons eiland. We hebben een fiets met een scherm waarop het lijkt alsof ze door de stad fietsen en ze mogen rondjes lopen. Verder komt de fysiotherapeut langs. Soms pakken we de sjoelbak, dat levert hilarische momenten op. Je ziet de patiënten de hele dag en bouwt een band op met hen en de familie.’

Is het niet zwaar om op deze afdeling te werken?
‘Ik ben redelijk nuchter en kan veel op mijn werk laten. Als je dat niet kan, moet je daar niet gaan werken. Natuurlijk heb ik ook wel eens iets heftigs meegemaakt. Dan bel ik mijn ouders, ook al is het twaalf uur ’s nachts, om even mijn verhaal kwijt te kunnen. Als team praten we ook met elkaar en soms wordt er ook onder het personeel gehuild. Maar ik probeer bewust afstand te houden. Leukemie is niet per se een dodelijke ziekte, het is curatief. Omdat de ziekte jonge mensen treft, wordt alles uit de kast getrokken. Soms krijgen we nog kaarten van mensen die jaren geleden bij ons zijn geweest.’

Wil je op deze afdeling blijven werken?
‘Vandaag ben ik klaar met mijn stage op de afdeling oncologie en ga ik weer terug naar hematologie. Ik zou blij zijn als het juni is en ik klaar ben met mijn opleiding. Hoewel het interessant is, is het best veel en zwaar. Ik ben bijna twee jaar bezig geweest. Ik werk 32 uur per week. Er zit geen logica in mijn rooster. Gelukkig heb ik veel collega’s die in het weekend willen werken, want ik doe in het weekend liever andere dingen. Er werken zes verpleegkundigen in dagdienst op twintig patiënten. In de avond zijn we met vier verpleegkundigen. Daarnaast werken er ook leerlingen. Ik vind het leuk om ze wat bij te brengen, maar soms is het te druk om hen goed te begeleiden. In de nachtdienst sta ik met één andere collega, dan hebben we weleens bijzondere gesprekken. Overdag kan ik niet zo goed slapen, dus dan ga ik niets actiefs doen. Van nacht naar het normale ritme vind ik lastig. Ik word bijna 25 jaar, dus ik moet nog 40 jaar, dus ik weet niet of ik dit mijn hele leven blijf doen. Binnen de afdeling zijn ook nog andere functies. Voorlopig wil ik op deze afdeling blijven werken.’

Wat doe je buiten werktijd?
‘Ik doe aan handbal bij KDO, maar vooral voor de gezelligheid. Binnenkort gaan we met ons team een weekendje weg. Ik zit in het 4 mei comité, waar ik onder andere verantwoordelijk ben voor de financiën. De jongens komen meestal bij mij thuis vergaderen, dan zorg ik voor cake. Binnenkort ga ik met een vriendin skiën in Oostenrijk. Dan doen we al vijf jaar. Vanaf mijn zevende ging ik met mijn ouders op wintersport naar Frankrijk. Op mijn zestiende heb ik een skiongeluk gehad en werd ik alleen met een ambulance naar een ziekenhuis gebracht. Dat heeft veel impact gehad. Maar gelukkig durf ik nog op de latten te staan.’

Wie wil je als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Sacha Hoogenboom. Zij is een goede vriendin en zit ook op handbal. Ze werkt als apotheker. Ze volgt momenteel een opleiding en ik vraag me af wat haar opleiding in houdt. Wat mag ze daarna nog extra mag doen?’

(Bron:16-2-2017, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)