Stacy en Alex van der Veldt - 27 Januari 2016

De Kwakel - Stacy en Alex van der Veldt hebben dezelfde vrienden, houden van dezelfde muziek en zitten in dezelfde klas. De 22-jarige tweeling wil graag samen het interview doen, want ze denken en zeggen toch hetzelfde. Naast hun opleiding maakten ze twee jaar geleden van hun hobby een eigen bedrijf. Vorige kandidaat Richardo Neeskens wil hen vragen waar hun motivatie lag om op zo’n jonge leeftijd een eigen bedrijf te beginnen.

‘Als je je werk leuk vindt, werk je geen dag. We zijn best veel uren aan het werk, maar het voelt niet als een verplichting. Dat is onze motivatie. Het is een hobby, waarmee we geld kunnen verdienen. Het is meer als geintje begonnen. Mijn vader heeft een eigen bedrijf in bronbemaling. Als hobby heeft hij metaalbewerkingsmachines staan. Wij kregen de ruimte om in de werkplaats bezig te zijn met de boor- en zaagmachines. Na de middelbare school zijn we naar de Hbo-opleiding Engineering, Design and Innovation gegaan. In februari gaan we afstuderen. Op de opleiding hebben we geleerd om dingen te berekenen en in de computer te zetten met een tekenprogramma, voordat we het maken. Nu kunnen we onze kennis in de praktijk toepassen. Onze werkzaamheden zijn best uitgebreid geworden. Daarom zijn we twee jaar geleden een eigen bedrijf gestart: Gebroeders van der Veldt Engineering.’

Wat voor werkzaamheden doen jullie dan?
‘We maken dingen van aluminium, staal en RVS. In het begin waren het vooral kleine dingen, zoals een spuitmal. Nu maken we van kleine bordjes tot barbecues van vijfenhalve meter. Op dit moment mogen we een bordes maken. Voor een rietdekker maken we een spuitmal met zijn logo. We moeten nog twee barbecues maken. We gaan een brandweerwagen aanpassen en er een koffiehoekje en cocktailbar in maken. We werken vooral voor mensen uit de omgeving. Ze horen van ons via mond-tot-mondreclame. Het ging van vriendendienst tot serieuze klussen. Mensen kunnen zo bij ons binnenstappen, dus dat is heel laagdrempelig. We hebben het heel druk en zijn maar met zijn tweeën. Na school gaan we meteen de schuur in en na het eten zijn we er weer te vinden. De uitdaging zit in het oplossen van problemen. Als we samen tot een oplossing kunnen komen en het hele proces doorlopen is en de klant tevreden is.’

Willen jullie niet het bedrijf van je vader overnemen?
‘Zijn bedrijf loopt goed. Daar zit geen uitdaging meer in. Het is het mooist om zelf iets op te bouwen. Dat geeft meer voldoening. Onze vader ondersteunt ons daarin. Zonder zijn hulp was het nooit gelukt. Op den duur zullen we een eigen ruimte moeten zoeken. Maar dat zien we later wel.’

Hebben jullie nog andere bezigheden?
‘Negen jaar geleden gingen we kijken bij Zevenhoven on Wheels. Daar reden ze met quads. Mijn vader vroeg of ons dat niet leuk leek. Hij kocht twee kleine quads. Op dertienjarige leeftijd zijn we begonnen. Nu rijden we twaalf wedstrijden per jaar op banen in Geldermalsen en Neerijnen. Maar de mooiste wedstrijd is in België. Daar komen ze uit heel Europa racen. We rijden als team acht uur verdeeld over twee dagen. Wie de meeste rondjes heeft gereden, heeft gewonnen. Het is fysiek heel zwaar om de quad te bedwingen. Het kost veel inspanning om tweehonderd kilo te sturen. Je moet snel optrekken tot tachtig kilometer per uur en weer afremmen naar vijftien kilometer per uur. Het gaat om ervaring en een beetje durf. Wie het langst zijn gas open durft te houden tot de bocht. Normaal duurt een wedstrijd twintig minuten op een onverharde baan vol kuilen en bochten. Je past je quad aan aan de baan waarop je rijdt bijvoorbeeld qua vering en tandwiel. Ons broertje Griffin rijdt ook quad. Het is best een gevaarlijke sport. Er is gelukkig nooit iets ernstigs gebeurd. We gaan steeds harder en sneller. We zijn er best goed in. We doen niet mee aan de Nederlands Kampioenschap, want dan moet je door heel Nederland rijden. Dat kost je een heel weekend en dat gaat niet samen met onze opleiding en ons bedrijf. En we willen ook nog wel voetballen en uitgaan.’

Dus jullie hebben nog meer hobby’s?
‘We zijn pas drie jaar geleden begonnen bij KDO. Daarvoor hebben we nooit gevoetbald. Vroeger speelden we meestal buiten op de werf. We spelen in een vriendenteam. Ze waarderen onze inzet en ons uithoudingsvermogen om constant achter de bal aan te blijven rennen. Mijn vader is sponsor van het team. Verder gaan we graag uit met onze vriendengroep.’

Wie willen jullie als volgende kandidaat uitnodigen?
‘Jetze Plat. Hij doet mee aan het WK en de Paralympic Games in Brazilië met zijn handfiets. We willen hem vragen hoe zijn voorbereidingen voor 2016 eruit zien.’

(Bron: 27-1-2016, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Robert Joore - fotograaf)