Wim Bartels - 09 Juni 2010

DE KWAKEL - Vorige kandidaat van het kettinggesprek Cock Lek wilde van Wim Bartels weten hoe het voelt om de boerderij van zijn opa te restaureren. Ook vroeg hij zich af of hij nog verrassingen tegen was gekomen. Idealistisch is een woord dat past bij Wim Bartels. Bij KPMG probeert hij de wereld te verbeteren en in zijn vrije tijd zingt hij in een band voor goede doelen.

,,We hebben de boerderij niet gekocht met de gedachte om hem in de familie terug te kopen, maar nu we bezig zijn, voegt het er wel iets aan toe. Ik heb hier vroeger zelf nog gespeeld. De boerderij is van mijn opa en oma van mijn vaders kant geweest. Mijn opa en oma zijn twintig jaar geleden verhuisd. Toen is het uit de familie gegaan. Wij woonden in de Wilgenhof en speelden met het idee om te gaan verhuizen. Deze boerderij stond al meer dan twee jaar te koop. Er moest veel aan gedaan worden, vonden wij. Het is een gemeentelijk monument, dus er zaten veel voorwaarden aan. We hebben eerst een schets laten maken van de buitenkant. Dat werd goedgekeurd. Daarna hebben we er een architect bij gehaald. Len Porton kent de omgeving goed en we hebben in goed overleg een mooi plan gemaakt. De aannemer is Herman Teeuwen, mijn zwager. Hij doet het meeste werk. Wij houden het zelf bij behangen en een beetje verven. Half juli zal de boerderij worden opgeleverd."

Nog verrassingen tegen gekomen?

,,De grootste verrassing was vooral de ouderdom. Van de buitenkant zag het er tamelijk recht uit, maar de muren waren toch scheef. In het balkenplafond zat een knik. Het dak lag los en was niet geïsoleerd. Er bleek een kelder in te zitten, maar die was dichtgestort met puin. Onder drie lagen behang kwam nog het oude behang tevoorschijn. Het plafond was oud groen en oud geel. Ik heb nog geprobeerd dat terug te krijgen, maar mijn vrouw Cora vond het niets. Het voorste gedeelte is nog het oude huis. Dat het scheef staat, heeft iets authentieks. We hebben de originele voegen gebruikt, die zijn iets geler van kleur. De achterkant is nieuw. De oude stal is er toen mijn opa hier nog woonde afgewaaid. Daar kwam een kleinere schuur voor terug. Ik heb nog op de fundering van de oude stal gebadmintond. Het achterste gedeelte is nu groter, daar komt de keuken. In de tuin staat nog een heel oude suikerperenboom. Die staat er al zolang ik me herinner. Er staat ook een pruimenboom. We hebben al jam en compote gemaakt. Later wil ik misschien een fruitgaard aanleggen, die had mijn opa ook, maar één ding tegelijk. De garage wordt gebouwd in de stijl van de hooiberg, maar dan met kunstriet. En van de oude schuur wil ik een hobbyruimte maken."

Welke hobby beoefen je?

,,Als kind heb ik bugel bij Tavenu gespeeld. Vanaf mijn vijftiende tot mijn vijfentwintigste heb ik niets meer gedaan. Maar toen kreeg ik ineens de ingeving dat ik een trompet moest kopen. Ik heb eerst geoefend en het daarna weer serieus opgepakt. Ik hoorde van een herenorkest voor mannen boven de veertig. Hoewel ik pas 32 was, mocht ik er toch bij. De Teisterband telt ongeveer vijftig leden, maar er doen meestal zo'n dertig mannen mee bij een optreden. Het leuke vind ik dat alle mannen hun eigen achtergrond hebben, maar we hebben onze liefde voor muziek met elkaar gemeen. We treden tien tot twaalf keer per jaar op. De dirigent is beroepsmuzikant. In juli gaan we naar Trier. Daarnaast speel ik in een coverband."

Speel je daar ook trompet?

,,Bij de band Brixx speel ik trompet, maar meestal zing ik, samen met een zangeres. De band is opgericht voor een feestavond bij KPMG, maar we zijn blijven bestaan. We hebben een bijzondere doelstelling. De opbrengst gaat in de stichting 'Als je maar integer Band' en is voor een goed doel. Mensen kunnen zelf een goed doel aandragen. En daarnaast geven wij een benefietoptreden voor mensen die zelf de middelen niet hebben. We hebben al veel meegemaakt. Via 'Stichting Doe een wens' hebben we gezongen voor een jongen die vanwege zijn ziekte het eindexamenfeest gemist had. Die jongen speelde saxofoon en daarom was ook Candy Dulfer uitgenodigd. We zijn geen professionals. We zijn negen collega's van KPMG. We moeten het met elkaar doen. Als je bij een grote band een paar noten mist, geeft dat niet, maar als je er hier niet bent, word je gemist. Hoewel ik er meer in moet stoppen, haal ik hier meer energie uit. Het leukst is om een klik te maken met het publiek. Ze zijn in het begin vaak afwachtend. We hebben geleerd om daarmee om te gaan. Hoe harder je zelf werkt, hoe slechter het gaat. Van tevoren zeggen we tegen elkaar: wij gaan een leuke avond hebben, onafhankelijk van het publiek. Als ze zien dat je er lol in hebt, dan werkt dat aanstekelijk. We zijn nu plannen aan het maken om in het najaar weer een benefietoptreden te geven in de KDO-kantine."

Wat voor werk doe je bij KPMG?

,,Ik houd me bezig met maatschappelijk verantwoord ondernemen. Hoe gaan bedrijven om met armoedevraagstukken, hoe kunnen ze kinderarbeid voorkomen en hoe kunnen ze producten produceren die minder milieuvervuilend zijn. Dit doe ik in Nederland voor beursgenoteerde bedrijven en sinds een paar maanden ga ik het wereldwijd verder ontwikkelen. Er komen steeds minder grondstoffen, dus duurzaamheid wordt steeds belangrijker. Ik werk al twintig jaar bij KPMG in Amstelveen. Voorheen was ik accountant, daarna heb ik op de fraude afdeling gewerkt en dit doe ik al zeven jaar."

Wie wil je als volgende kandidaat uitnodigen?

,,Leo Klijn. Hij heeft met zijn team in Frankrijk de Alpe d'HuZes gefietst. Daarvoor heeft hij zich laten sponsoren voor een goed doel. Ik wil hem vragen of hij zijn team nu anders heeft leren kennen en of het een terugkerende traditie wordt?"

Bron: Witte Weekblad 2010 Foto: Jaap Maars