Wim Bruine de Bruin - 22 Oktober 2015

De Kwakel – Het fotoalbum en de krantenknipsels liggen op tafel in de woonkamer aan de Iepenlaan,want Wim Bruine de Bruin heeft mooie verhalen te vertellen. Hij komt uit een gezin van twaalf kinderen en moest hard werken op de kwekerij van zijn vader en hij presteerde veel op sportgebied als schaatser en als hardloper. Zelf heeft hij ook een kwekerij gehad. Tegenwoordig fleurt hij de bermen van de Iepenlaan op met bloemen en verbouwt hij groenten voor de voedselbank. Vorige kandidaat Gijs Stevens wil van hem weten waar hij zijn motivatie vandaan haalt om zoveel te doen voor de voedselbank.

‘Op een stukje grond rond de kassen van mijn overbuurman mocht ik een groetentuin aanleggen. Toen Ruud van der Peet aan me vroeg of ik groenten voor de voedselbank wilde telen heb ik ja gezegd. Ik vind het leuk, want dan doe je het voor een goed doel. Elke week komen ze het ophalen. Kisten bieten, sla, kilo’s snijbonen en verder aardbeien en bieslook. Ik lever het liefst voor mensen uit Uithoorn, maar als het teveel is ruilen ze het tegen wat anders met Hoofddorp, waar de voedselbank pakketten vandaan haalt. Misschien kan ik andere kwekers hiermee op een idee brengen.

U heeft zelf ook een kwekerij gehad?
‘Ik ben in 1939 in Aalsmeer geboren in een gezin van twaalf kinderen. Mijn vader had een kwekerij in groenten. Hij zij altijd: mensen moeten toch eten. Het was hard werken. Op mijn achtste moest ik a ’s morgens om vier uur beginnen met spinaziekisten dragen. Toen ik twaalf was ging ik van school. Ik ging een dag in de week naar de Tuinbouwschool. We deden alles met de hand. Ik herinner me nog dat het ijskoud was en ik met mijn stijve handen met een mes in de prut zat om groenten te snijden of dat ik achter een rieten scherm wortelen stond te trekken. Hard werken is niet erg, het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Later is mijn vader ook in de bloemen gegaan, dat verdiende beter. Mijn vrouw Coby en ik hebben hier in 1965 als een van de eersten een kwekerij opgebouwd. We zijn echt begonnen met niets. Het was toen nog boerenland. Er kwamen veel mensen van de Boterdijk aan de Iepenlaan wonen vanwege de bouw van Meerwijk. Ik ben begonnen met rozen, maar na een jaar of vijf ben ik verder gegaan met miniorchideeën. Ik was een van de eersten die mini’s uit Amerika importeerde. Ik ben onder andere naar Mexico, Zuid-Afrika en Indonesië geweest voor de handel. Op mijn 48ste ben ik gestopt met mijn kwekerij.’

Had u veel andere bezigheden?
‘Ik ben andere mensen gaan helpen met de verzorging van hun tuinen en ik ben gaan hardlopen. Vroeger voetbalde ik bij Roda ’23 in Amstelveen. Toen vroegen ze of ik wilde meedoen aan een schaatswedstrijd. Dat vond ik heel leuk. Ik bleek een individuele sport leuker te vinden, dus ben ik gestopt met voetballen en gaan schaatsen. Mijn broer heeft ook geschaatst. Hij zat in de kernploeg en ik zat in een selectiegroep. Er was toen nog geen kunstbaan in de buurt, maar toen de Jaap Edenbaan open ging was ik daar elke dag te vinden. Ik heb mooie prijzen gewonnen. Ik heb drie dozen vol bekers staan in een kastje in de huiskamer, zoals de gouden medaille die ik behaalde op het Nederlands kampioenschap bij de veteranen. Ik heb ook vaak meegedaan aan wintertriatlons. Bij de wintertriatlon in Assen werd ik tweede. Dan ben je zes uur bezig met hardlopen, schaatsen en fietsen. Ik ben graag lekker bezig, maar wel met een duidelijk doel voor ogen.’

U bent ook druk met de bloemen in de berm?
‘De bloeiende bermen zijn een mooie binnenkomst in De Kwakel. Er staan honderden soorten geteelde en wilde soorten. Je moet er verstand van hebben. Je moet weten welke er woekert en welke je moet beschermen want anders houd je maar een soort over. Er komen veel vlinders en bijen op af. Dat geeft ook weer vogels in de bomen, want er zitten voldoende beestjes om te eten voor hen. Ik ben ook twee jaar bezig geweest met een bloementuin bij Qui Vive. Overdag is daar geen toezicht en zo kon ik een oogje in het zeil houden. Maar het was gemeentelijke grond en de gemeente heeft alles weg gehaald. Ik lees veel over bloemen, vogels en insecten, maar ook over gezonde voeding. We zijn een sportfamilie en we letten goed op wat we eten. En je kunt je kinderen leren om voor fruit te kiezen. Het is net wat ze gewend zijn. Wij hebben een zoon en een dochter. Onze zoon woont in Uithoorn en onze dochter werkt aan de universiteit van Leeds en woont dus in Engeland.’

Wie wilt u als volgende kandidaat uitnodigen?
Mireille Eigenhuis. Zij zamelt geld in voor het Emma Kinderziekenhuis. Ik wil haar vragen hoe ze daar bij betrokken is geraakt.’

(Bron: 22-10-2015, Conny Vos voor het Witte Weekblad en Niels Gribling - fotograaf)