Groningen - Jannie Stigter- Blijleven
Ik ben Jannie Blijleven, de oudste van het gezin Blijleven. Op mijn zesde kwamen wij te wonen op Boerderij Halfwegen. Bij het ouder worden komt het verleden naar boven. Ik wist niet dat De Kwakel zo'n grote plaats in mijn leven innam. Van Toen, maar ook van Nu.
Wij waren alleen protestants in het katholiek dorp, dus kerk en school waren de andere kant op. Wij kochten wel de boodschappen in De Kwakel. Bakker Westerbos, kruidenier De Kuiper en de rest bij Voorn en slager Janmaat.
Mijn vader ving mollen in het land. En wij brachten deze naar Jan de Zwaan (zo heette hij, geloof ik) aan de Vrouwenakker. Dan kregen wij er acht of tien cent voor. De velletjes werden gedroogd achter de kachel. Ook gingen de kinderen in 1938 nog gescheiden naar school. De meisjes hadden mooie schortjes voor, hoe de jongens er uitzagen weet ik niet meer.
Veel mensen gingen 's morgens naar de kerk. Waaronder Piet en Marie met haar lange rok. Maar als de Pastoor voorbij kwam, sprongen beiden van hun fiets en sloegen een kruisje. Weer of geen weer, kerk sloegen zij nooit over.
Ik herinner mij nog dat mijn moeder ineens zei: "Zie je daar die man op de fiets? Daar in de buurt is een baby'tje geboren. Dat zit tussen z'n jas, want het moet gedoopt worden!"
Rond Pasen kwam de koster altijd met een bakfiets met een melkbus vol water rond dat door de pastoor geweid was. Op een keer kwam hij wat te kort en schepte hij lekker gewoon wat uit de sloot (toen was water nog schoon).
's Winters mochten wij op zondag wel schaatsen. Dan waren er vaak wedstrijden bij het Fort, maar wij deden daar niet aan mee. Pastoor Noordman wist wel dat wij van Blijleven waren, maar wij kregen toch een hand van hem!
Voor en tijdens de oorlog teelde men bloemkool, spinazie, bonen en van die heerlijke kleine augurken. Wij leerden tomaten eten die we van de Mathezing kregen.
Na de oorlog werden het allemaal bloemen. Dan gingen we 's avonds bossen bij de familie Zaal. Eerst de duizendschoon en nog vele andere soorten. Maar toen kwam de chrysant. Dan zag je een bok of praam chrysanten de kas in varen, dan bleven ze mooi van kleur. Buurvrouw Van Rijn nodigde ons een keer uit om tijdens het 40-urengebed de kerk te komen bekijken. Bedremmeld stonden wij achter in de kerk met knikkende knieën. We zagen de witte chrysanten van Arie Hogenboom tegen het blauwe gewelf, we hoorden de mannen zingen...prachtig was het!
En wat heb ik vaak staan kijken naar de etalage van Tinus Winter (Tinus Duif) met al die mooie serviezen en een enkele keer mocht ik zelfs zijn duiven zien!
Maar nu ga ik wat over Nu vertellen, want De Kwakel komt nu mijn huis binnen in Zuidhorn, 14 km van Groningen.
Vorig jaar met de verkiezingen werd mij gevraagd om afwijkend te stemmen. Dat heb ik gedaan, op Pieter Omtzigt. Later hoorde ik dat hij oorspronkelijk uit De Kwakel kwam.
Drie weken geleden viel de streekkrant bij mij in de bus. "Veiling moet wensen van verenigingen in vervulling laten gaan." De RK-gemeente in Kloosterburen (bovenin Groningen) wil op 8 november ook een veiling houden, afgekeken van De Kwakel. Of ze ook zoveel zullen ophalen, ik denk het niet.
En afgelopen week kwam De Kwakel weer mijn huis binnen: in mijn Trouwe Krant stond een overlijdensadvertentie van Cees Bartels, karmeliet.
Maar de Kwakelse zwarte grond heb ik mijn hele leven gemist. Wat je zaaide kwam allemaal op. Goede grond, waar ik gewoond heb!
Jannie Stigter-Blijleven
Oosterburcht 28
9801 BK Zuidhorn