Zuid Afrika >> Australië - Miranda en Michael Bakker
Hallo, ik ben Miranda Bakker. Geboren en getogen in de Vrouwenakker. Ik heb op de St. Joannesschool en de Robert Kennedy gezeten. Daarna is mijn leven in een sneltrein vaart gegaan. In 1994 heb ik mijn huidige man via via leren kennen, Michael Bakker. We waren allebei bij de scouting actief. Hij in Bovenkerk en ik in De Kwakel.
Na eerst in Mijdrecht te hebben gewoond zijn we al vrij snel vertrokken richting Druten wat tussen Nijmegen en Tiel ligt. Eenmaal in ons nieuwe onderkomen kondigde de eerste kleine Roos zich aan. Niet veel later ook nummer 2 Kim. Michael werkte op dat moment in Gorkum bij een van de grootste scheepswerven van Nederland. Damen Shipyard. Het verkeer werkte meestal niet echt mee om thuis te komen. Na 4 jaar hebben we het opgegeven en zijn we weer in Mijdrecht gaan wonen.
Na een tussen pozen van 6 jaar kwam onze laatste baby Fleur. Het bloed kruipt waar het niet gaan mag…. Michael en ik hebben allebei het idee gehad, dit is het nog niet. Nadat Michael net een baan had aangenomen bij De Vries Scheepsbouw in Aalsmeer in 2007, kwam Damen weer na een tijdje of we toch niet voor het bedrijf Damen naar Zuid-Afrika wilde verhuizen.
Van Zuid Afrika eind 2014 verhuist naar Australië >>>
_____________________________________________________
Ja, wat doe je dan…. Na veel wikke en wegen toch met beide handen aangepakt en zijn we na 3 maanden van praten op 7 januari 2008 vertrokken. Huis verkocht en alles meegenomen in een container. Eenmaal in Zuid-Afrika hadden we nog geen huis en konden we de eerste tijd verblijven in een Bed en Breakfast van een goede kennis. Na 10 dagen betrokken we een tijdelijke woning voor een maand om zo daarna in een riant huis te gaan wonen met een geweldig uitzicht.
Michael was druk aan het werk als General Manager en weinig tijd. De kids, scholen en het zoeken naar een huis kwam en komen nog steeds voor mijn rekening. Mijn engels was niet geweldig maar zit nog steeds in de lift. Gelukkig wonen er hier in de omgeving van Kaapstad een hoop Nederlanders die me door deze periode hebben heen getrokken. Het gaat namelijk niet zo als in Europa. Alles morgen als het kan en niet vandaag. Je kan hier wel voor een appel en ei iemand aannemen die je huishouding, tuin, oppassen op de kids en klussen doet, maar dan moet je maar weer afwachten of je wel een betrouwbaar iemand hebt. Helaas hebben wij het geluk nog niet gevonden dus doe ik het lekker zelf. Kan ik alles zelf terugvinden en ben ik overal zelf verantwoordelijk voor. Criminaliteit is hier hoog. Het Zwart-Wit, en Arm en Rijk beleid is er nog steeds, ondanks dat Nelson Mandela een hoop goeds heeft gedaan. Er komt nu een beetje verbetering in het beleid vanwege de WK voetbal, maar we zijn er nog lang niet.
Michael heeft hier nog bijna 2 jaar voor Damen gewerkt. Op een dag, na een gesprek bij een architekten kantoor waar een goede vriend werkte, kwam hij in contact met een man die nu zijn nieuwe baas is. Michael is nu een nieuwe scheepswerf aan het opstarten in Simonstown met diverse goede mensen om zich heen. Michael kan het team zelf samenstellen wat natuurlijk een droom is voor iedereen. De opdrachten komen aardig binnen druppelen en dat ondanks de recessie. Ze zijn nu bezig met de eerste boot. Een 30 mtr. bemanningsvaartuig voor een Nigeriaanse klant. De volgende wordt een 24 mtr. en dan zitten er nog 4 kleinere boten in de pijpleiding van 12 en 16 mtr. Dus voorlopig nog wel even werk.
De hal wat ze nu gebruiken is niet zo groot maar je moet ergens beginnen. De ligging is goed, midden op de marinebasis en direct aan een scheepslift. Dus heel makkelijk met in- en uit het water te halen. De potenciele klanten lopen al op het haventerrein langs hun gebouw. Dus wat willen ze nog meer. De hal naast hun staat leeg en staat ook op de nominatie om gehuurt te worden door hun voor eventuele uitbreiding. Aangezien ze hier op de marinebasis niet echt meer veel doen is er veel belangstelling van de mensen die daar werken/aanwezig zijn. Het is en blijft toch Afrika. Liever morgen dan vandaag, waar we nog wel steeds aan moeten wennen.
Onze meiden vinden het geweldig hier, ondanks dat ze 2 scholen doen (de dagelijkse school en op vrijdagmiddag van 3 tot 6 de Nederlandse school in Kaapstad) en veel huiswerk hebben en in schoolkostuum moeten lopen. Daarbij zijn de dagen korter want de zon is hier onder in de zomer tussen 19.00 en 20.00 uur. Dus lekker buitenspelen ’s avonds kan hier niet. Maar het ontspannen leven. Braai hier en lekker uit eten daar, het strand, de bergen, winkels 7 dagen in de week open (meiden) en een hoop gezelligheid.
Het waait ondanks dat best wel hard hier in het dorp, maar de temperatuur is geweldig. Ongeveer 9 maanden zon en 3 maanden wat minder als je geluk hebt. Dit jaar was het wat minder maar goed te houden zonder kachel in de zomer.Voorlopig zitten we hier nog wel, en vermaken wij ons hier prima.
Als je ons wil volgen, meld je eigen dan aan op onze hyvessite: miranda en michael
Groetjes vanuit een op dit moment nat en koud Zuid-Afrika.
Miranda Bakker-Overwater
Hout Baai
_____________________________________________________
Er is een hoop gebeurd met ons avontuur inmiddels.
Helaas is door een hoop wrijving onderling op hoger niveau een giga breuk ontstaan bij de scheepswerf in Zuid-Afrika, dat wij als gezin besloten om eind 2014 onze biezen te pakken en vertrokken richting Perth in Australië. Dit was niet de enige reden van ons vertrek. De grootste reden was onze veiligheid en vooral de toekomst voor onze dames. Met de huidige president, Zuma, gaat het land helaas snel ten onder. Groot feest gegeven. Huis verkocht en vertrokken met pijn in ons hart.
Sinds begin 2015 zijn wij in Perth - Australië, waar Mike toen was begonnen bij een grote scheepswerf Austal shipyard. Helaas moest hij hiervoor veel naar de filipijnen vliegen. Niet ideaal. Hij kwam na ongeveer een jaar een Duitser tegen en die heeft Mike overgenomen. http://silveryachts.com/
Mike mag nu weer een scheepswerf opzetten, maar nu in China. Helaas weer vliegen maar de arbeidsvoorwaarden zijn 10x beterder.
De dames zijn inmiddels ook ouder geworden en we hebben nu inmiddels 2 schoolverlaters. Roos vorig jaar en werkt, heel toevallig ook voor een scheepswerf. Kim is dit jaar afgestudeerd en Fleur mag nog 7 jaar voordat ze klaar is met jaar 12. Hopelijk, als onze vaste verblijfsvergunning door is, volgend jaar (2018) dat de 2 oudste hier kunnen gaan studeren op lokaal tarief. De internationale kosten voor een student zijn 9x hoger. Kortom niet te betalen. Wie weet komen ze wel weer terug samen om in Nederland te gaan studeren.
Ik heb me weer gestort op het vrijwilligerswerk, maar nu in de oudere sector. Ik bezoek 2 oudere dames die dementeren. 1 is Engels en de andere is Nederlands. Hier is nog geen euthanasie wet van kracht helaas. Echt heel vervelend hoe sommige eraan toe zijn. We blijven maar lachen zeggen we dan als vrijwilligers en verplegend personeel tegen elkaar. Vanaf februari 2018 ga ik ook bij de regionale Eerste Hulp van het ziekenhuis, me verdienstelijk maken als chauffeuse voor patiënten vervoer. Heb er reuze veel zin in.
Daarnaast help ik samen met Kim ook nog af en toe bij Nederlandse kennissen hier op diverse markten als ze om het hand zitten met het verkopen van poffertjes. Erg gezellig. Markten hier zijn een hot item. Elke dag is er wel ergens een soort van braderie dat is gebaseerd op eten, live muziek en een hoop gezelligheid.
Perth is nog niet zo ontwikkeld als de Oost kust waar Melbourne / Sydney en Cairns liggen. Geen grote pretparken om toeristen te trekken.
Wat we veel van iedereen horen is dat hier nog ongerepte natuur is en de reef in het noorden, nog niet echt ontdekt is. De great barrier reef aan de oostkust is op een hoop plaatsen al dicht vanwege al het toerisme die de natuur niet de natuur laten, helaas.
Kim heeft een filmpje gemaakt voor vrienden die eerdaags overkomen. Misschien leuk om te bekijken wat er hier zoal te doen is. Omgevingsfilmpje >>>
Groetjes vanuit warm Port Kennedy in Australië WA.