Bezoek aan onze zusterstichting in Dreumel!

Verslag van het bezoek aan onze zusterstichting in Dreumel in het Land van Maas en Waal.

Zo'n toer was het helemaal niet. Over de N201 naar de A2 en voorbij Zaltbommel de borden Dreumel volgen. Een goed uur rijden. Met Johan aan het stuur konden de andere bestuursleden zich vergapen aan het fraaie landschap dat het Land van Maas en Waal heet. Wìj wonen in een pittoresk stukje Nederland, maar daar beneden de Waal weten ze er ook wat van!

De banden met stichting Tremele vinden hun oorsprong in de race om de Historische Prijs van Nederland afgelopen winter. Met nipt verschil werden wij tweede en zij derde. Bij de bekendmaking in Den Haag van de winnaar bleken onze stichtingen en bestuursleden zoveel overeenkomsten te hebben, dat het leek of we oude vrienden waren. Wij beloofden contact te houden en de gelegenheid deed zich nu voor: een expositie over het oude Dreumel.

Het was zaterdagochtend 15 september. Wij hadden onze komst al eerder aangekondigd en een bestuurslid stond ons al op te wachten toen wij om kwart over 10 arriveerden bij de garage waar onze vrienden van Dreumel een expositie hadden opgesteld. Het thema was ‘de middenstand toen' en zij hadden zich werkelijk uitgesloofd. Om alles te kunnen uitstallen was de garage open gelaten en was er een grote feesttent voor geplaatst. Met de bekende Gelderse hartelijkheid werden wij mee naar binnen getroond en getrakteerd op heerlijk verse koffie. De vriendschappelijke banden waren al snel weer aangehaald, waarna wij ons op de expositie richtten. Onze gastheren kregen het inmiddels aardig druk met de aantallen bezoekers die zich meldden.

Binnen werden de bezoekers getrakteerd op het volledige interieur van de kruidenierswinkel van Wies de Kleijn, een ware dorpslegende, zo een waarvan wij er in De Kwakel ook enkele hebben. Deze kruidenierswinkel sloot in 1982 zijn deuren en het interieur bleef dertig jaar lang onaangeroerd. In 2010 werd het pand gesloopt ten behoeve van het nieuwe dorpshart. Het was zo'n echt ouderwetse winkel met toonbank, waar de suiker nog afgewogen werd en de snoepjes per stuk te koop waren. Na het overlijden van Wies heeft een neef van haar de toonbank en de schappen plus nog wat zaken als een weegschaal en een kassa uit de winkel gesloopt en opgeslagen. Maar hij zat er mee in zijn maag
.
Gelukkig begonnen enkele enthousiastelingen vijf jaar geleden een soort stichting Dreumel Toen & Nu: stichting Tremele (kijk eens op hun site http://www.tremele.nl). Tremele is de oude naam voor Dreumel en komt voor het eerst voor in Romeinse teksten uit 893 n.C. Deze stichting heeft inmiddels net zo'n plaats in de Dreumelse gemeenschap als onze stichting in De Kwakel en krijgt voor opslag van historisch materiaal binnenkort de beschikking over een niet meer gebruikt magazijn van het waterschap. De neef van Wies vond dat een mooie gelegenheid om het interieur van de winkel van zijn tante aan de stichting af te staan en zodoende niet verloren te laten gaan voor het nageslacht. En dat werd meteen duidelijk zichtbaar toen wij er waren: twee scoutinggroepen kregen een rondleiding met speurtocht en ook de kinderopvang en schooljuffen liepen met jonge Dreumelaartjes rond.

Enthousiasme alom bij die kleintjes, niet in het minst door de rest van de expositie. Drie warme bakkers, oud collega-concurrenten op leeftijd, hadden de handen ineengeslagen en stonden met glimoogjes en echt ouderwets bakkersgerei heerlijke koekjes te bakken, de hele garage en tent roken ernaar. De kinderen hadden het geluk dat zij allemaal een koekje mochten proeven. Wij moesten naar de toog van Wies alwaar een vrijwilligster de koekjes keurig afwoog, verpakte en voor een oude prijs verkocht. Het maakte het allemaal heel echt.
Naast de kruidenierswinkel en de bakkerij was de ruimte verder ingericht met een originele slagershoek, een hoek van een schildersbedrijf, een brommerzaak, een loodgietersbedrijf, een manufacturenzaak, een porseleinzaak, een schoenmaker, een fruitteler, en een kapper. De man van de brommerzaak was aanwezig en vertelde honderduit over de verschillende uitgestalde Zündapps. Ook de fruitteler was aanwezig met allerlei verschillende soorten appels (het Land van Maas en Waal is een echt fruitgebied) en bij de kapper kon je ook nog geknipt worden. De kapper en zijn vrouw zijn dan wel gepensioneerd, maar hebben nog steeds een zaak in het dorp. Voor deze gelegenheid hadden zij hun oude kapperstafel met spiegel (eveneens ergens opgeslagen) en oud kappersgerei uitgestald, waaronder krultangen die destijds kokend (!) ingezet werden, riskant karweitje! Nog steeds vol vuur van hun vak en de tijden van weleer.

De ruimte werd verdeeld door een groot aantal panelen waarop honderden foto's getuigden van het oude dorpsleven. Foto's die wij ook kennen van onze Kwakelse geschiedenis. Opvallend was evenwel het grote aantal families dat door de jaren heen de cafés uitbaatten: het dorp telde maar liefst 32 cafés en die gingen meestal over van vader op zoon. In een dorpje met slechts 3500 inwoners! Ja....het leven is goed in het Gelderse land!

De expositie is alleen aankomend weekend nog te bezichtigen: op zaterdag 22 en zondag 23 september. Een leuk uitje en de koffie is lekker.

Ben Voorend