Annie Bartels 65 keer vrijwilliger op de Henry Dunant

De Kwakel - Op 24 oktober gaat Annie Bartels-Hoogerwerf voor de vijfenzestigste keer als vrijwilliger mee op het hotelschip ‘J. Henry Dunant’ van het Rode Kruis, hét vakantieschip voor hulpbehoevende mensen. Die kunnen door ziekte of een beperking nauwelijks zelf meer op vakantie of zonder hulp of begeleiding niet meer van een ‘uitje’ genieten. De Henry Dunant is daarvoor ingericht. Annie ondersteunt de organisatie aan boord in de uitvoering van allerlei taken, maar stelt zich vooral dienstbaar op voor de gasten aan boord.

De Henry Dunant vaart met hen door heel Nederland en doet daarbij mooie plaatsen en pittoreske dorpjes aan. “Dit keer stappen we in Vlaardingen op en dan vaart het schip naar Schoonhoven, Wageningen, Tiel en weer terug via Maassluis naar Vlaardingen. Het is een reis van een week. Aan boord zijn allerlei voorzieningen met personeel om te varen en natuurlijk voor de medische zorg aan boord. Men heeft mij gevraagd om weer mee te gaan. Dat is nu voor de 65e keer en daar ben ik best trots op, maar nog meer nog dankbaar dat ik het kan doen,” vertelt Annie die in augustus 75 jaar is geworden, maar nog steeds kwiek en actief is in het vrijwilligerswerk.

Gedurende een week gaat zij belangeloos gasten aan boord begeleiden en het hun naar de zin maken. Annie wordt vanwege haar ervaring ‘breed’ ingezet aan boord. Onder meer in de begeleiding en verzorging van gasten, samen met een verpleegkundige en bij het regelen van het entertainment programma. Onder andere met een bingo aan boord waarvoor zij zelf een aantal prijsjes maakt. Annie is erg creatief en een verdienstelijk pottenbakker. Bijvoorbeeld voor schaaltjes en herdenkingsbordjes. Daar is bij gelegenheid vraag naar. De Henry Dunant is voor haar zo’n gelegenheid.

Het vrijwilligerswerk op de Henry Dunant is bij Annie een vast patroon in haar leven geworden. Zij doet dat niet uit een geloofsovertuiging maar uit menselijk en sociaal oogpunt. “Als de gasten aan boord genieten en blij zijn, dan hebben wij ons doel als vrijwilliger toch bereikt? Wij hebben hen iets gegeven waardoor zij opleven en voor een tijdje even in een andere levenssfeer komen. Geestelijk en lichamelijk komt hen dat ten goede. En dat merken wij ook, zij voelen zich beter. Dat geeft zoveel voldoening,” zo stelde Annie ooit vast die zich vijfentwintig jaar geleden opgaf als vrijwilliger bij het Rode Kruis en daardoor voor het eerst kennismaakte met het reilen en zeilen aan boord van de Henry Dunant. Elf jaar geleden trad zij vanuit de afdeling Uithoorn voor het eerst ook op als vrijwilliger voor hulp en bijstand aan o.a. rolstoel gebonden mensen.

Dat bracht ook het lopen van de Rolstoelvierdaagse vanuit het Hoge Heem en zelfs de Vierdaagse van Nijmegen met zich mee! Het werken op de Henry Dunant ziet Annie toch wel als een van haar belangrijkste invullingen van haar doen en laten als vrijwilliger. Inmiddels heeft zij daar als herinnering meer dan tien volledig ingevulde en geïllustreerde plakboeken aan gewijd. Voor haar inzet heeft Annie verscheidene oorkondes gekregen van het Rode Kruis en namens de Kapitein van de Henry Dunant. Daarnaast werd zij ni 2003 al Koninklijk Onderscheiden als Lid in de Orde van Oranje Nassau.

Multifunctionele vrijwilliger
Annie heeft in haar leven meer gedaan dan alleen maar vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis. Zo is zij 15 jaar actief geweest bij het hospice Thamer Thuis in De Kwakel, de kleinschalige woonvoorziening voor mensen die in de laatste fase van hun leven verkeren. Voorts heeft zij zich ook meer dan 40 jaar ingezet voor de plaatselijke RK-kerkgemeenschap in avondwake’s, regelde de koorzang en de bijbehorende liederen, de collectes, ging op bezoek bij mensen bij wie iemand was overleden enzovoort. Maar met het klimmen van de jaren werd dat toch wel erg veel, dus dat is verleden tijd. Nog altijd geeft zij wel regelmatig zorg en aandacht aan Michiel, een inmiddels 25-jarige jongeman met een geestelijke beperking uit het GVT Tweede Thuis in Aalsmeer. Die komt al 22 jaar af en toe bij Annie en haar man Dick op bezoek. Al met al zou je Annie kunnen zien als een ’multifunctionele’ vrijwilliger.

Buiten al deze activiteiten ziet Annie ook nog kans om (af en toe) haar creatieve hobby uit te oefenen: pottenbakken wat zij niet onverdienstelijk doet. Op verzoek maakt zij wand- en gelegenheidsborden en beschildert zij kaarsen. Zo langzamerhand vraag je je af hoe Annie dit allemaal voor elkaar kreeg (en krijgt). Immers, een dag telt voor haar ook maar 24 uur. Maar zij kan kennelijk putten uit een ongelofelijke hoeveelheid energie. Annie denkt voorlopig nog niet aan stoppen. “Zo lang ik het kan doen, blijf ik als vrijwilliger mijn diensten aanbieden aan mensen die hulp nodig hebben. Dat mag overal zijn, maar het liefst op de Henry Dunant.” Aldus Annie, voor wie je toch veel respect kunt opbrengen en een groot compliment moet geven. Op zo iemand en vele andere vrijwilligers draait een groot deel van de samenleving. Daar moeten we met z’n allen erg zuinig op zijn!

Haar echtgenoot Dick is er al helemaal aan gewend en zegt dat hij zich prima redden kan in de tijd dat Annie weg is. “Je moet er als man wel achter staan en haar daarin steunen, want anders kan je dit niet. We zijn 53 jaar getrouwd en wonen op de Boterdijk, hebben drie kinderen die allang zijn uitgevlogen, maar waar we een goed contact mee hebben. Ja, het vrijwilligerswerk is een onderdeel van ons samenzijn in het huwelijk geworden. Bovendien heb ik zelf ook wel het nodige overdag te doen dus vervelen zal ik mij niet,” aldus Dick (77).