Vuurwerkgroep De Kwakel een dagje uit in Amsterdam

De inzet van deze groep heeft de gemeente veel geld bespaard: nauwelijks vernielingen, geen politie-inzet. De gemeente vond het daarom gepast om bij wijze van dank de vrijwilligers van de Vuurwerkgroep een dagje uit aan te bieden. Jan en Martha van Alen gingen daar invulling aan geven.

Het werd een bijzonder geslaagde speurtocht door de Jordaan in Amsterdam, waarbij enige illustere cafés aangedaan konden worden. Kónden worden? Kwakelaars laten een gezellig café nóóit links liggen!

De Vuurwerkgroep in de Jordaan

De groep verzamelde zich zaterdagochtend om kwart voor tien bij het dorpshuis. Om tien uur reed Connexxion voor en ging het richting Amsterdam Westertoren. Tien minuutjes lopen en wij arriveerden bij eetcafé Sonneveld op de Egelantiersgracht. Het café is naar de grote cabaretier vernoemd, omdat hij het pand ooit kocht om van de huur oude, pensioenloze artiesten een kleine financiële ondersteuning te kunnen geven. Het is een bruin café, dat vol hangt met foto's van de man en zijn collega's. We werden hartelijk ontvangen door de eigenaresse, die ons over de historie van het pand vertelde. De lunch was smakelijk en werd al snel weggespoeld met bier en wijn.
Na de lunch kregen wij van de speurtochtorganisatie een stratenplan en een vragenlijst uitgereikt, in drie groepen verdeeld (de "Gillende keukenmeiden", de "Bommetjes" en de "Rotjes") en in verschillende richtingen op pad gestuurd. Wie bij het eindpunt de meeste punten had behaald zou de felbegeerde medaille van Huisbrand Events omgehangen krijgen.

Het werd een erg leuke en interessante speurtocht, waarbij we veel leerden over dit stukje Jordaan. Zoals over het Palingoproer uit 1886 en dat café Lowietje (van Baantjer) wel echt bestaat, maar dat er helemaal geen hoeren voor het raam langslopen. Café Nol heeft als slogan "Altijd lol!", maar nu even niet, want het was nog gesloten. Het smalste huis zagen we pas nadat Josée en Jeannette een stap opzij deden, de gemiddelde meterprijs voor een grachtenpand is momenteel ongeveer 5500,25 euro, opzij van de Westertoren kan je voor 50 cent naar de wc (gelukkig was de lange rij die er stond voor het Anne Frankhuis), het Amsterdamse Zwanenkoor begon ooit in café De 2 Zwaantjes op de Prinsengracht.
Onderweg kwamen we de andere groepen tegen natuurlijk. Een leuk weerzien in die grote stad, maar geen reden tot het uitwisselen van antwoorden. Het medaillon stond immers op het spel!
Eindstation was café Rooie Nelis (café Bolle Jan was een brug te ver geweest). Met de binnenkomst van 19 Kwakelaars was de tent bijna vol. Maar gezellig was het er toch al wel. Aan de bar stond een groepje luidruchtig te drinken en volop te zingen (of was het nu andersom?). Bleken Prinsen en oud-Prinsen Carnaval te zijn uit Geleen en Sitttard op hun jaarlijkse uitje naar Amsterdam! De klik met de Kwakelaars was er meteen, het bier vloeide rijkelijk en het "O Sjonnie" was niet van de lucht. Ouwe, inmiddels grijze Nelis, 87 jaar (!) tapte zich het zweet in de okselholte, bijgestaan door wat zijn kleindochter zal zijn, daarbij gadegeslagen door zijn Grietje, 89 jaar, stevig verankerd op een barkruk naast de bar.
De "Rotjes" kregen het medaillon omgehangen, waarna deze verslaggever zich weg moest spoeden voor andere verplichtingen. De achterblijvers namen er nog één of twee om zich dan naar het dorpshuis te begeven voor een afsluitend hapje en drankje. Het werd daar nog erg, heel erg gezellig naar verluidt.

Aan het eind van de avond werd de schade opgemaakt. Het bleek dat er nog geld over was van het toegekende budget. Gezamenlijk werd besloten dat restant ten goede te laten komen aan De Kwakel: de helft werd geschonken aan het dorpshuis en de andere helft aan het hospies.

Waar De Kwakel groot in kan zijn!